Czerwiec.
W czerwcu trawnikopodobne koło zyskuje wreszcie pełną oprawę – hostom towarzyszą białe niecierpki, a czerwony łubin robi sobie przerwę na rzecz białego, który zawsze jest spóźniony:




Liliowiec coraz większy, floksy szydlaste przekwitają, a po kwiatach kosaćców nie pozostało nawet wspomnienie, za to liście są nadal ładne:

Ławeczka nadal cała w zieleni, i tak już pozostanie do jesieni:



Powolutku odżywa przy niej budleja, która tej zima przemarzła, a ma ważne zadanie – zastępuje w kompozycji serduszkę, gdy ta w połowie lata zacznie znikać:

W lipcu w pełni rozkwitają już jednoroczne dodatki. Miedzy hostami rosną białe niecierpki, które uzupełniają kolistą obwódkę i są fajnie widoczne o zmroku, kiedy siedzi się na tarasie w zapadających ciemnościach i innych kolorów kwiatów już nie widać.



W tej części ogródka kolorowy jest tylko początek nasadzeń (macierzanka) i koniec (łubin, liliowiec, przywrotnik). Wszystko po drodze dookoła trawnika jest biało-zielone. Włącznie z koniczyną na trawniku, ale to już przypadek albo siła wyższa :

Natomiast po drugiej stronie schodków jest niebiesko od lobelii (zdjęć bez grilla nie mam, po prostu zawsze tam stoi ):



Nie ma już dziury między kosaćcami a ubiorkiem, wypełniły ją białe aksamitki i niebieskie lobelie, a sam ubiorek zniknął pod rozrastająca się budleją:

Białe niecierpki rozrosły się przy ciemnej żurawce, najbardziej żądnej przetrwania roślinie w całym ogródku, która zrealizowała się życiowo poprzez liczne potomstwo zasiedlające narożnik za ławeczką:







Moja przyławeczkowa ulubienica kwitnie po raz pierwszy:

Lipiec to miesiąc ładnych kolorowych szczegółów, pełni kwitnienia. Zestawienie lobelii z aksamitką pojawia się jeszcze na tarasie (biała aksamitka w rzeczywistości wcale nie jest biała, raczej kremowa):









Większość tego miesiąca spędzamy jednak poza domem w podróżach, i tylko w pierwszym tygodniu mogliśmy się cieszyć widokami ogrodowymi. Potem ogródek musiał radzić sobie sam przez kolejne kilka tygodni, aż do połowy sierpnia. Mieliśmy w tym czasie upały i suszę, ale ogród poradził sobie dobrze, za wyjątkiem lobelii w donicach i białych niecierpków. Trudno się dziwić. Dziwię się raczej, że wilce i kobea wytrzymały nasz wyjazd.

Witaj Ewalm - czytając Twój watek wspominałam sobe swój poprzedni ogródek - także przy wynajetym domu tu w Holandii. Był nico większy, ale ja z wielka nieśmiałością zabierałam się za jakiekolwiek w nim zmiany. W zasadzie wsadziłam tam moje pierwsze w życiu cebule tulipanów i kilka niewielkich roslinek . Ty tymczasem bardzo ładnie zrobiłaś oprawe okrągłego trawnika. Szkoda Ci będzie się z tym ogródkiem rozstawać?

Agatko, nie jest tu tak ładnie jak mogłoby być, gdybym była skłonna więcej zainwestować. No, ale nie byłam skłonna. Zainwestuję raczej w przyszłym ogrodzie w Polsce
Będzie mi bardzo szkoda się rozstawać, ale jakoś mi jest już mniej smutno niż kilka dni temu, gdy przeglądałam zdjęcia. Może za chwilkę uporządkuję te sierpniowe, bo chyba na tym przerwałam.
U nas dzisiaj jesienna wichura. Jeszcze wczoraj w Amsterdamie myślałam, ze w Holandii jesień jest już bardziej widoczna niż tutaj, ale dzisiaj chyba zmieniłam zdanie.
To mnie zresztą nie martwi, bo ja bardzo lubię jesień .

U nas dzisiaj tez wichura i deszcz - prawdziwy listopad. A w weekend było bardzo ładnie - i całe szczęście, bo płot stawialismy
A kiedy juz będzie ten nowy ogród w Polsce? Jak wynika z podpisu w Warszawie? Czyli moim rodzinnym mieście, do którego za nieco więcej niz dwa tygodnie jadę w odwiedziny
pozdrawiam

Sierpień.
Sierpień to najbardziej niebieski ze wszystkich miesięcy. W „ławeczkowej” części ogródka kwitną budleja i lobelie.