Kolejny miesiąc to kwiecień.

Kwiecień był u nas miesiącem szafirków i innych niebieskości:
(motylki, Danusiu )

Pojawiły się pierwsze byliny, a zaraz po nich wspomniane już przymrozki, co najbardziej odbiło się na kwitnącej już serduszce :
(stąd ten ukłon w stronę ławeczki..)



Bluszcz jeszcze nie wie, że kolejne przymrozki pozbawią go liści.



A bukszpany odkryły, że wreszcie ktoś się nimi zaopiekował i zaczęły rosnąć (przez cały poprzedni rok nie zauważyły):


Zima 2011/2012 była bardzo ciężka jak na tutejszy klimat. Najpierw zwodziła ciepłym grudniem (szafirki chciały zakwitać już wtedy), potem zaatakowała bezśnieżnymi mrozami, które zniszczyły wiele laurowiśni i cyprysików w ogrodach moich sąsiadów, a jak już niby sobie poszła, to wróciła jeszcze dwukrotnie w kwietniu i maju, dobijając do reszty startujące wiosną byliny i hortensje.

Początek maja – już nie jest tak pusto. Maj na rabatach zaczyna się w błękitach, fioletach:
(za to na trawniku szaleje mniszek - na żółto oczywiście)




W gazonach zaczyna kwitnąć zawciąg:
(tu cienie motylków )

Okolice ławeczki zapełniają się roślinami. Niektóre dopiero się obudziły (paproć), inne dopiero się wprowadziły (moje urodzinowe żurawki zielonolistne), a jeszcze inne próbują się pozbierać po przymrozkach (serduszka).




W drugiej połowie miesiąca przy ławeczce jest już bujnie i zielono:

Jedno z moich ulubionych zestawień: funkia i paproć
(choć tej paproci nie darzyłam wcześniej szczególnymi uczuciami, rosła na zruinowanej piwniczce, wśród cegieł, i po przesadzeniu odmówiła współpracy. Ale jak widać do czasu – już miałam ją wyrzucić, gdy nagle po wykopaniu i przeleżeniu dwóch dni na powierzchni rabaty zaczęła dawać oznaki życia, więc posadziłam ją z powrotem. Taka wola życia zasługuje na uznanie, nawet jeśli przedtem marudziła).



I moja ulubiona rekonwalescentka - już przyszła do siebie i wypuszcza nowe pędy kwiatowe:



Żurawka dostała kontrastowe jednoroczne towarzystwo:

Witaj Ewa,
coraz ładniej w Twoim ogródku! A że na 3 lata? To nie znaczy ze nie moze w nim byc pieknie! A zawsze bardziej wartosciowe rosliny mozesz wziac ze soba do nowego ogrodka!!
pozdrawiam

Ewo, jak fajnie, że zdecydowałaś się założyć wątek i pokazać nam swój ogród

Pięknie opowiadasz o mieszkańcach swojego ogródka - widać, ze kochasz rośliny

Witam i ja fajny ogródek , będę zaglądać jeszcze kilka miesięcy, skoro tylko tyle czasu zostało

Popcarol, Teresko, Moniko -

Nadal mamy maj. Jesteśmy koło ławeczki.

Ktoś, kto siedzi w rogu ogrodu na ławeczce, nie widzi tarasu zasłoniętego przez cyprysik, za to ma przed sobą po lewej stronie rabatę z kosaćcami i widok na boczną furtkę. Jak widać boczna furtka prowadzi do śmietnika, ale na tym proszę się nie koncentrować .



Kosaćce w realu mają bardzo blado-łososiowy kolor, są „no name” bo to spadek po Amerykanach, i nie wybrałabym ich raczej z własnej woli, ale darowanemu spadkowi nie zagląda się w zęby, tylko się podlewa i pieli w razie potrzeby, oraz otacza ładnymi szczegółami, takimi jak bodziszek czerwony – roślina nie do zdarcia..

Cała rabata wygląda tak (w dziurze między kosaćcami a ubiorkiem wiecznie zielonym rosną już jednoroczne, ale jeszcze słabo je widać):



Natomiast patrząc z ławeczki w prawo widzimy łubiny i przywrotniki otaczające sypiące się schodki:



W dalszej perspektywie widać tam też hosty, ale to już w odcinku czerwcowym