Komu w dzisiejszych czasach chce się jeszcze zakładać takie ogrody?
To nie do pomyślenia, żeby miało to to rację bytu pośród betonu i stali.
Zamiast jakiś cudaków na kiju z pracowni artystycznych, to kaczki chodzą sobie po trawie, jaszczurki wygrzewają się w słońcu odbitym od wodnej toni stawiku, jeże tuptają w nocy, a o świcie ptaki zaglądają do okien.
To nie jest dla mnie ogród na miarę naszych czasów.
To Bentley z 1939r pośród ogrodów. Nie taki prosty spod sztancy jakich wiele, a wyrzeźbiony pracą własnych rąk.
Kasiu. Dziękuję Ci, że od dawna mogę podziwiać Twój ogród który żyje w zgodzie z naturą. O wiele przyjemniej jest usiąść sobie w takim ogrodzie o świcie na wyciosanym z drewna stołeczku, i poprzez brzask promieni słonecznych koić wzrok budzącą się do życia przyrodą niż zdzierać obcasami kolejne warstwy polbrukowych mozajek które niejednokrotnie są początkiem i końcem ogrodu.
Pozdrawiam.
Waldek.

Świetnie powiedziane. Podpisuję się pod tym obiema ręcami .

Kasiu i jesienna rabata śliczna i oczko piękne Sama nie wiem co mi się bardziej podoba Buziaczki

A co to znaczy Kasiu, dobre miejsce? W półcieniu? Posadziłam 2 szt serduszek wiosną, i ta w półcieniu "zasycha" jesiennie, a druga w większym słońcu znikła, nie ma jej Już po niej ?

Kasia dzięki za zdjęcia hortki

Kasiu, zachwycam się każdym zdjęciem, każdy zakątek czymś przyciąga, delikatnymi barwami i nie tylko owocowymi ozdobami, rękodzieła Katkat milusie i klimatyczne jak twój cały ogród

Jak tam remont w domu?........ciekawa jestem nowej ścieżki

Buziaki zostawiam

Czy tutaj posadziłaś pięknotkę?

Komu w dzisiejszych czasach chce się jeszcze zakładać takie ogrody?
To nie do pomyślenia, żeby miało to to rację bytu pośród betonu i stali.
Zamiast jakiś cudaków na kiju z pracowni artystycznych, to kaczki chodzą sobie po trawie, jaszczurki wygrzewają się w słońcu odbitym od wodnej toni stawiku, jeże tuptają w nocy, a o świcie ptaki zaglądają do okien.
To nie jest dla mnie ogród na miarę naszych czasów.
To Bentley z 1939r pośród ogrodów. Nie taki prosty spod sztancy jakich wiele, a wyrzeźbiony pracą własnych rąk.
Kasiu. Dziękuję Ci, że od dawna mogę podziwiać Twój ogród który żyje w zgodzie z naturą. O wiele przyjemniej jest usiąść sobie w takim ogrodzie o świcie na wyciosanym z drewna stołeczku, i poprzez brzask promieni słonecznych koić wzrok budzącą się do życia przyrodą niż zdzierać obcasami kolejne warstwy polbrukowych mozajek które niejednokrotnie są początkiem i końcem ogrodu.
Pozdrawiam.
Waldek.

Kasiu pięknie jak zawsze u Ciebie , zaglądam często , ale zostawiam ślad po sobie rzadko , z braku czasu
teraz w jesienne wieczory będę częstszym gościem obiecuję

Świetnie powiedziane. Podpisuję się pod tym obiema ręcami .