Strach pomyśleć, ,co by było, jakby się strumyczek rozlał, gdyby padało dłużej. Ech, żywioły. Ja też walczę z wodą, choć do rzeki spory kawałek .

Na Twoich zdjęciach orlików świetnie widać, że przypominają siedzące w kole gołębie. Przepiękne!

Strumyk strach, chwila i jest zapełniony. Jestem chętna na nasiona orlików. Pozdrawiam.

Widze Tarnino, że z potoczkiem to mamy tak samo...U nas po ulewach mały strumyk zamienia się w kilkunastometrową rwącą rzekę, która wszystko zmiata po drodze (i przynosi niechciane śmieci). Na szczęście my mieszkamy wysoko na skarpie, więc nam nie zagraża. Pięknie u Ciebie

Gabrysia: Wiesz, Bogu dzięki nawet wtedy, co były takie wielkie powodzie (ile 4 lata temu ?) nie podaeszła woda pod domek....

Karolinek: Nigdy o tym nie pomyślałam, ale masz absolutną rację... Gołąbki....

Iwona: Nie ma sprawy...

Aga: Wasz potoczek tez klmatyczny, uwielbiam to twoje zdjęcie z wizytówki.... z góry wijący sie potoczek z oszronionymi drzewami....

Orliki przecudnej urody i piękne focie, a potoczek, lepiej żeby pozostał tylko malusim potoczkiem

Pozdrawiam

bardzo mi się podoba u Ciebie, dom super wpisał się w zieleń, a lesne rabaty cudne, te azalie...
dobrze, że strumyk nie nabroił

No ja nie rozumiem tej nieobecności.... co jak co, ale zdjęcia możesz robić

Już się poprawiam.... zdjęcia.....

Kolkwicja.. jeszcze nigdy mnie nie zawiodła.... za nią dziki bez....

Biedny powojnik, wszystko go zżera... jakieś gąsienice, ślimaki....



Wiciokrzew jest cudny, ale przez ten deszcz już zaczyna przekwitać.... od spodem azaliowe "bonsai" i kukliki....