hanka_andrus napisał(a)

To tak jak u mnie, ale Ż.. to mi się jeszcze chce. Pozdrawiam.

Pszczelarnia napisał(a)

Piękne są takie jabłonie z pochylonymi pniami. Przyjazne dla róż i powojników.

Z obornikiem dobrze zrobiłaś. Rośliny nie wystartują, bo po prostu nie mają światła dużo i nie zachodzą żadne procesy wzrostu mimo azotu.

Ewuś dzięki za wizytę w moim ogrodzie, Twoje cenne rady przyjmuję do serca i zapamiętania...

olga80 napisał(a)

Elisska u mnie też brak kolorów w ogrodzie nawet nie mam liści do rabienia po nawałnicy.

Trochę to niesprawiedliwe, że inni mogą podziwiać jesień, która rozgościła się w ich ogrodach, a innym nie jest to dane, bo wiatr wziął górę nad wszystkim...

Wyczytałam u Hani, że sama ukorzeniała z patyczka różę New Down...Przypomniała mi się historia mojej róży New Down...
Otóż ja swoją różę mam z gruzowiska...uratowaną przed zagładą... w poprzednim ogrodzie tj. moich Rodziców, często zaglądałam przez siatkę ogrodzeniową do ogrodu sąsiadki, która miała niezwykle bajkowy ogród./..tam cały sezon kwitły kwiaty...niezliczona ilość...Nieraz tak długo tkwiłam przy tej siatce, że miałam odciśniętą kratkę na twarzy...Po latach sąsiadom się zmarło, byli bezdzietni i ogródem nie miał się kto zająć...Znaleźli się dalecy krewni- spadkobiercy, którzy sprzedali wszystko...W miejscu przepięknego ogrodu miał powstać salon łazienek...Buldożer niszczył wszystko wokół, ale znalazł się pam, któremu serce krwawiło na ten widok...zwołał wokół wszystkie sąsiadki, by wykopać i zabrać sobie te nietknięte jeszcze rośliny...Gdy pojawiłam się ze szpadlem, to nie było już wiele roślin do wzięcia...Trafiłam na umęczoną różę, którą wydarłam z gruzów...i to była właśnie róża New Down...Nazwałam ją po swojemu od nazwiska sąsiadki ogrodniczki...i dopiero w tym roku poznałam jej prawdziwą nazwę...Róża jest piękna...Rozmarzyłam się...brakuje mi lata

Elisko, smutne to co piszesz, o zmarnowanym ogrodzie. Ale przynajmniej masz historyczną różę, i niech Tobie zawsze kwitnie pięknie i, wspominaj swych sąsiadów! Bo jak nie Ty, to kto?
Całuski.

Tak to smutne, że po tak pięknym ogrodzie nie zostało nic...jedynie te kilkanaście roślin w ogrodach najbliższych sąsiadek...Cieszę się, że mam chociaż tę pamiątkową różę...Później w wyrzuconych chaszczach znalazłam coś, co przykuło moją uwagę...błyszczące ciemne liście... wynorałam je stamtąd i to coś okazało się mahonią, która odwdzięcza się za uratowanie... Moje kochane rośliny...Ale mnie wzięło na wspominki...U Ewy Pszczółki napatrzyłam się dziś na początki zrujnowanego domu i taki nostalgiczny nastrój pozostał mi na cały wieczór...

Historia z różą bardzo mnie rozczuliła.
Dobrze że choć te parę roślin uratowano. Ogród tych bezdzietnych będzie miał spadkobierców i będzie choć w maleńkiej cząstce żył. Smutne losy tamtego ogrodu, oby nam nigdy się nie przydarzyły, oby nasze ogrody były wieczne..

Mireczko, tak to jest, że dopóki wystarczy nam sił, to i ogród żyje, a później?...nie chcę nawet myśleć....co będzie później...

Dobrze, że Pan miał choć odrobinę wrażliwości, bo to rzadko spotykane u tych koparkowych, co to raczej wszystko rozjeżdżają. Pięknie, że masz te różę i mahonię

Rumianka napisał(a)

Mireczko, tak to jest, że dopóki wystarczy nam sił, to i ogród żyje, a później?...nie chcę nawet myśleć....co będzie później...

Elisko, cieszmy się chwilą.
Tu i teraz....jest piękna jesień, czas na rodzinę, ogień w kominku, dobrą książkę.....a jutro.....nie istnieje po co się martwić
Pozdrawiam serdecznie