Jola wpadam do Twojego ogrodu nacieszyć oko, ale z reguły cichutko i bez śladu
Tym razem tak mnie zszokował widok zniszczeń, że muszę się odezwać.
Jak widzi się taki ogrom zniszczeń jaki pozostawia po sobie żywioł to człowiek czuje się taki maleńki i nic nie znaczący w tym wszystkim Kilka lat temu w sąsiedniej miejscowości nagle w nocy uaktywniło się ogromne osuwisko. Kilkanaście domów, ogromny las zniknęły w ciągu kilku chwil prawie z powierzchni ziemi. Straszny widok, już nie wspomnę o przeżyciach tych ludzi... Do tej pory mam to przed oczami
Jak zobaczyłam te fotki u Ciebie to pierwsza myśl to to, że można uznać za cud (cokolwiek to dla nas znaczy) fakt, że trąba powietrzna przeszła omijając o kilka metrów Twój dom, ogród...

Jestem z Tobą Trzymaj się mocno

To na prawdę cud, że Was ominęło. Blisko było, za blisko...

Bardzo jestem ciekawa jak czerwony leoś się będzie u Ciebie sprawował, moje w sobotę ścięłam praktycznie do ziemi. Jak się nie pozbierają...płakać nie będę.

Prawdopodobnie będziemy w Lublinie koło 21-23 sierpnia razem z Ciocią Małgosią. Małgosia już za noclegami patrzy. Mamy też Rzeszów w planie.