Kasia dla mnie też jesień to pora przemijania. Ale jakże piękne jest w tym przemijaniu to, że wiosna przyniesie odrodzenie.

Gosiek to taki szybki spacerek był, trochę deszcz nas już pogonił.

Haniu miło mi, do usług. Na brak spacerków w realu to Ty raczej teraz nie narzekasz

Aprilku no jakąż żesz artystką, bez przesady! Ale oczywiście niezmiernie się cieszę, że takie wrażenie mogę sprawić

Helen mogę woleć jedno i drugie. Jak szaleć to szaleć

Asiu buziak

Ewa i to szybciutko do parku należy się wybrać, bo już za chwileczkę wszystko opadnie i nastanie czas zimowej pustki. A ja jak teraz piszę na kompie to co chwilę głowę kieruję w stronę okna, mam przepiękny widok na ogromne drzewo cudnie przebarwione. Napawam się tym widokiem, to ostatnie takie chwile w tym roku.

Asia a wiesz, że ja też dawno nie byłam. Przedwczoraj udało mi się chłopaków wyciągnąć na taką małą "włóczęgę" i poszuranie w liściach.

Kasiu listki, listeczki, liście, liściory - jesienią królują. Po całym lecie, kiedy są zwykłą zielenią, jesień bez dwóch zdań należy do nich.

Poppy dziecięciem będąc nagarnialiśmy sobie takie góry z liści a potem było ich rozrzucanie dookoła, ależ to była radocha. Teraz uwielbiam to szuranie w liściach, taka namiastka wspomnienia z dzieciństwa.

Zana napisał(a)

.
Szałwie można tu dojrzeć

Cudne zdjęcia robisz kilka roślinek i jest do czego wzdychać

Widziałam poruszony temat odnośnie róż oraz 'co pod świerk?' Pozwoliłam sobie napisać kilka zdań opierając się o doświadczenie ze swojego ogrodu:
- różankę i ja miałam, ale się z nią pożegnałam, za mało słońca, nic na siłę, mam kilka róż sprawdzonych sadzone po trzy przy hortensji, jedna z jeżówkami i niskimi hortensjami oraz dwie przy pergoli z wiciokrzewem, rosną tam gdzie im dobrze Pogodziłam się z tym, że nie będę miała rabaty np. różano - lawendowej bo mam mało słoneczka.
Pod świerkiem kłującym dobrze rosną mi paprocie i brunery oraz olbrzymie hosty, małe nie dają rady, z cebulowych krokusy wielkokwiatowe i przebiśniegi.

Wracam do Twego ogrodu jeszcze troszkę powzdychać

Anula ja pod wpływem twoich zdjęć to zmieniłam sposób patrzenia,bardziej teraz detal wyłapuję.

Anula, odbyłam z Tobą cudowny spacer przez jesień...

Aniu dzięki za podpowiedzi co umieścić pod świerkiem, duże hosty do mnie przemawiają. A róże, no cóż, nie wszystko można mieć...

Kwarteciku szkoła "oka" Anuli?.

Agnieszko ba, kochana Ty to masz taką cudowną jesień na wyciągnięcie "oka", bez wychodzenia z domu. Ale poszuranie liśćmi bezcenne

Tiaaaaa, niektórzy to nawet kupę suchych liści i czarne, gołe badyle potrafią tak uwiecznić, że aż dech zapiera...

Aniu, byłam dziś w parku... Bosko!

No własnie, Dziewczyny dobrze piszą. Myślę, że to kwestia patrzenia. Jeden patrzy i widzi gołe mokre badyle i błoto, a inny zobaczy w tym piekno i jeszcze przy okazji coś przekaże - swoje emocje, proces przemijania, piękno każdej chwili, harmonię świata i nieubłaganą kolejność zdarzeń... Masz dar, Kobieto.

Mrokasia wiesz, na bezrybiu i rak ryba Trza to jakoś wykorzystać

Ewa no brawo TY. Nie tylko przyrodą ogrodu człowiek żyje

Agatko jakże ładnie to ujęłaś, dziękuję Ja się cieszę, że odnajdujecie w tych zdjęciach jakieś emocje. Ja to jakoś tak nieco bezwiednie sobie pstrykam, może po prostu czasami "więcej" widzę niż inni.