Carexy.
uspokoilas mnie z elata, bo sie naczytalam, ze to kaprysnica pod tym wzgledem. Twoje sa pieknie limonkowo zielone, takie jak moje wiosna, a pozniej zolcieja od slonca. Trzeba to zmienic, plus kepa porzadnie sie rozrosla, moze i z 5 malych elatek wyjdzie.

NIe omieszkam Ciesze sie jak glupi do sera, jak moge skorzystac z wiedzy i opini, dziekuje! Chociaz czasami trzeba sie przekonac na wlasnej skorze, tyle ze czlowiek jest przygotowany mentalnie, ze sie poparzy.

I wyobraz sobie kupilam DIGITALIS grandiflora Dwarf Carillion, przypadkiem, w dobrej cenie, przy okazji zakupu ziolek. Mam nadzieje, ze dojedzie w przyszlym tygodniu.

Przeczytałam uważnie to co napisałaś. Bardzo dobrze Cię rozumiem, bo takie wątpliwości mam także, pomimo ogrodu na miejscu.
"Nie mam zamiaru rezygnować ze swojego ogrodowego hobby". Dokładnie tak. Nie mamy wątpliwości, że hobby jest dla nas ważne i nie chodzi o rezygnację z hobby. Chodzi o to, ile czasu poświęcić na to hobby. Pracując zawodowo ma się dla dzieci z definicji mało czasu. W tygodniu i one i my jesteśmy zaganiani. Nawet jak fizycznie wrócimy z pracy to w domu czasem jesteśmy tylko fizycznie, ale głowa jeszcze jest w pracy. (Tu piszę o sobie ). Dopiero w weekend zaczynamy być w domu "w całości". Jeżeli ten weekend poświęcimy w większości na swoje hobby (w ogrodzie wyjazdowym czy lokalnym) to dla swoich dzieci właściwie nie mamy czasu. Ten moment nigdy się nie powtórzy. Czy nasze dzieci będą miały w przyszłości czas dla nas, gdy my dla nich nie miałyśmy czasu?
I tu nie chodzi tylko o wyjazd na działkę czy wyjście do ogrodu przydomowego. Chodzi także o to "zakręcenie", ciągłe myślenie o ogrodzie, o taki nasz focus.

Anuś te naparstnice śliczne
jakbyś kiedyś miała nadmiar siewek to ja tu jestem

Anulko, ale miałaś piękną wycieczkę, szczękę zbieram nadal...
boski ogród! zazdroszczę Ci widoku na żywo...
a te ceglaste murki i grill... eeech

zdjęcia boskie ale to na pewno doskonale wiesz

Fot pięknych to ja apsolutnie nie cykam To Anula cyka i światło łapie i nastrój i wyciska co się da ztego z czym się zderzy.
Za resztę dziękuję

Nie mogę! Trzy lata mi zajęło leczenie się z różanki, a Wy tutaj krecią robotę odstawiacie. Boskie są te róże. Wspaniale kwitną.

Terapia grupowa i dwa wątki w jednym, lubię to
Kwarteciku, zachwyciłam się Twoim ogrodem po raz kolejny i zamierzam zachwycać się za każdym razem, o ile dziewczyny będą takie cudności pokazywać
Zana, Twoje cieniste rabaty moim natchnieniem, jak zawsze

Mam nadzieję na jakąś kolejną wizytę w słonecznym ogrodzie Ani

Cieszę się, że daję komuś natchnienie i inspirację

Aczkolwiek po tych fotach z soczystego ogrodu Ani jakoś te z mojego ogrodu blado wypadają.

Zana z mojego doświadczenia wynika, ze najlepsze, co można zrobić, to dać swoim latoroślom rozwinąć skrzydła Nie wyrzucać sobie egoizmu, bo on jest potrzebny, żeby stworzyć odpowiednie warunki do usamodzielnienia się dzieciaka i..pozostania szczęśliwym, przez co będziesz bardziej zdolna, żeby to szczęście oddawać. Odchodzenie dzieci to jest bardzo trudny okres, szczególnie dla matki, ale trzeba zrobić wszystko, żeby ułatwić to obydwu stronom. Wiem, że dzieci cenią sobie, gdy rodzice maja hobby i podświadomie czerpią z tego wzorce na przyszłość Także działaj w swoim cudnym ogrodzie bez wyrzutów, bo to wbrew pozorom działa na rzecz umacniania więzi i nie ma nic lepszego dla dziecka niż szczęśliwa Matka

Anulko, to była bardzo udana delegacja. Korzyść miałaś i Ty i my.
Piękne zdjęcia cudownego ogrodu.