ja jestem prawie 500 km od rodziców i to pomimo, że to nie pół świata, też ich widuję 2x do roku może gdyby drogi były lepsze, albo samoloty.... a tak cały dzień jazdy
Bogdziu, no życie się czasem tak układa, co zrobić.... czasem myślę, że jak mój synek podrośnie i czmychnie, to się zapłaczę ! może dlatego trzeba mieć inne zainteresowania, jakieś hobby, przyjaciół - aby nie zwariować z tęsknoty?

Można wytrzymac jak się dziecka nie widzi nawet dłuższy czas, ale ma się świadomośc że w każdej chwili jakby była taka potrzeba wsiądzie sie w samochód i pojedzie, ale jak ona nie odbierze telefonu to ja wariuję bo nie wiem czy jej sie coś nie stało, a jej mąż jest duńczykiem i nie zna polskiego a ja angielskiego. Jak nie odbierze telefonu to dzwonie bez przerwy , pisze sms-y i jestem sparaliżowana ze strachu.Żeby choc męża miała z Polski to już by było całkiem inaczej.No lepiej o tym wiecej nie mówmy bo się rozkleję.