Jolu, konie sa na rancho u mojej córki pod Koszalinem, piesa też jej. To młoda sunia tegoroczna. Jako pies mi się podoba, ale ja już nie chce psa w domu.

Miałam wczoraj wycieczkę do nich na hacjendę, domu tam nie mają, odwiedzają koniki, żeby dać im ściókę i założyć paszę za drabinki, o porządkach pod kopyttami nie wspomnę. Wczoraj było czyszczenie kopyt. To są koniki polskie żyjące prawie na wolnlści.

Fajnie, że macie takie miejsce

Chodzą sobie wolno, nie ma ogrodzenia?
Cofnęłam się do zdjęć - jednak ogrodzenie jest i to solidne.

Brykają po swoimn terenie i wypatrują gospodarza z marchewką, jabłkami i innymi przysmakami. Na codzieńmają trawę, wodę ze stawu i siano w drabinkach. Od deszczu mają szopkę, i "tarasik" pod daszkiem. W tym roku wkilgotne lato, teren podmokły, ubiegłe lato było bardziej zielono.

Dobrze im musi być .

Jolu. Staw jest z tyłu za konikiem. Woda pod nosem. I nawet karpiki pływają. Szkapami wychudzonymi nie są. I czasami wnuki na nich hasają.

Miejsce niewymuszone na ekstra ogród, może w przyszłości będzie jakieś siedlisko, na razie totalny ugór. Oboje pracują, a po pracy, wiadomo.



U mnie mżawka, zostaję w domu. Trzeba wymyślić zajęcie.

Haniu koniki wygladaja na szczesliwe
Pozdrawiam serdecznie

Izabelko, miło, że znalazłaś chilę odskoczni od maszyny. I to u mnie. Ja Twoje pokazy oglądam na FB, zawsze ślicznie pozujesz z ceramiką B.

Borówka mi się wybarwia.

hankaandrus_44 napisał(a)

Wczoraj darowałam sobie wypad pozadom i ogród. Taki pfrezent był mi potrzebny. Z dala od wszelkich prac.

Ale ładne koniki, widać, że zadowolone. Fajną miałaś wyprawę.

Mieszkał kret biały na łące z sąsiadem,
nie musiał się dzielić z nim wcale obiadem,
ale pogawędki czasem robili,
i o swym życiu zgodnie gwarzyli.

-Tobie to dobrze, dom masz ze sobą,'
a ja wciąż szukam miejsca na chatę.
Bo jak bawić się na łące w chowanego,
Jak już odliczę, syna nie widzę żadnego.-

-zróbię dom pod ziemią, korytarze,
sale, ganiać się można niczym w Wersalu,
będzie nam raźnie sałą rodziną,
No i dzieci w domu mi nie zginą.

Wiosna, lato i jesień szybko minęły,
krety w chowanego już nabrały wprawy,
zimno się zrobiło, nawet pod ziemią,
do ślimaka poszedł na łąkę po rady.

Piec sobie wybuduj, tamten mu rzecze.
No i wybudował kret pod ziemią 3 sztuki.
W salonie, sypialni, i też na zapleczu,
Bo tam się chował gdy szukały córki.

Palą w piecykach, dym się w norkach snuje,
cała rodzina od dymu pokasłuje.
-Sąsiedzie pomóż, coś nie tak z piecami,
oczy mi ślepną, dym włazi uszami!

-A otworzyłeś wyloty komina? Nie!
Szukać komina!
Cała rodzina ryje wkoło pieca,
na dół, do góry, między korzeniami.
Na łące kopców postawili wiele,
komina nie ma. To ci nowina!
Pewnie bawi się w chowanego z nami.

Od sadzy z pieców kret zrobił się czarny,
wciąż szuka z rodziną usterki,
a my na swej łące widzimy czasami
skutki tej kreciej z piecem fuszerki.


Kochani, jeżeli nad łąką jesienną porą snuć się coś będzie wieczorem, znak, że to krety znalazły komin, i dymią nad łąką do oporu!