Dorotko ostatnio też odpuściłam działania ogrodowe maksymalnie. Tak fajnie nam się działa wspólnie rodzinnie. Staramy sobie zawsze pomagać, gdy ktoś tego potrzebuje. Naprawdę mam bardzo duże wsparcie. Syn już wkroczył w etap takiej " lepszej wersji nastolatka " Dobre argument zaczynają działać na jego zaangażowanie. Choć i tak mówi, że nie wie po co nam te niektóre działania.
Dorotko u nas często bardzo spontaniczne działania. Ja wychodząc z eMem z domu nigdy nie wiem jak dzień będzie wyglądał. Wiem, że Twoja choroba na to takie działania nie pozwala. Współczuję bardzo ale i tak Cię bardzo podziwiam.
Na szczęście u nas w tym roku sporo padało i glina pomaga. Ogród też bardziej zacieniony. I ja mam rabaty wyściółkowane co też pomaga.

Dorotko dziwne. Ja pozbierałam nasionka z kilku dyni i wymieszałam. U mnie już drugi sezon są takie jak " matka" - płaskie z wgłębianiami. Chyba trafiło Ci się nasionko z genem recesywnym. A długo czekałaś ze zbieraniem, bo one na początku jak piłeczka wyglądają, potem dopiero przyjmują właściwy kształt.

Ale obiecuję, że będziesz miała z wgłębianiami.

Anitko my już tylko z emem w domku jesteśmy, Nawet mój najmłodszy pomocnik wyfrunął z domku za dziewczyną. Do Warszawy się przeniósł półtora roku temu. Jak przyjeżdża to pomaga mi ile da radę, a i mój nieogrodowy mąż też co raz częściej musi mi coś pomóc. Ogród już sprzątam, całkiem nieźle trawnik się zregenerował, większość bukszpanów obcięta. Ile daję radę tyle robię, ale jednak czuję presję przed nagraniem roku w ogrodzie. Dobrze, że jeszcze miesiąc mam na sprzątanie, to może się wyrobię.

Dorotko gdyby nie niefortunny zbieg okoliczności i pandemia to byśmy Ci zrobiły nalot i pomogły, a tak to lepiej nie mówić coraz bardziej się zacieśnia dookoła