Kochani jesteśmy po burzy, nawalnego deszczu nie było, woda się podobno zmieściła w rowie( dzwoniliśmy do sąsiada).

Bo sami uciekaliśmy ile sił w nogach i na ile powietrza w płucach starczało przed burzą piaskową. W życiu nie myślałam, że coś takiego przyjdzie mi przeżyć, nikomu nie życzę. W ciągu 3 minut od momentu jak się listki na drzewach zaczęły poruszać zaczął się niesamowicie porywisty wiatr, który porwał do góry z pól ten naniesiony pył w tym ten nasz ruszony z nad rowu, świata nie było widać i gonił nas w odległości najpierw 100, a potem kilku metrów, a na koniec to już ten muł mieliśmy wszędzie nawet w zębach. Myślałam, że mi serce stanie. Przestałam się nawet do tyłu oglądać tylko darłam przed siebie ile mogłam. Emuś mówi, że omal Mu ręki nie wyrwałam. Byłam przekonana, że uciekamy przed trąbą powietrzna tak to wyglądało. Jak dopadliśmy domu tętno miałam prawie 100, żołądek ściśnięty na kamień, serce rozgalopowane, nogi jak galareta i nie mogłam się uspokoić. Od razu trzeba było pod prysznic bo cali byliśmy zasypani mułem.

Ten muł to chyba jakieś nasze przekleństwo....

Kochani jesteśmy po burzy, nawalnego deszczu nie było, woda się podobno zmieściła w rowie( dzwoniliśmy do sąsiada).

Bo sami uciekaliśmy ile sił w nogach i na ile powietrza w płucach starczało przed burzą piaskową. W życiu nie myślałam, że coś takiego przyjdzie mi przeżyć, nikomu nie życzę. W ciągu 3 minut od momentu jak się listki na drzewach zaczęły poruszać zaczął się niesamowicie porywisty wiatr, który porwał do góry z pól ten naniesiony pył w tym ten nasz ruszony z nad rowu, świata nie było widać i gonił nas w odległości najpierw 100, a potem kilku metrów, a na koniec to już ten muł mieliśmy wszędzie nawet w zębach. Myślałam, że mi serce stanie. Przestałam się nawet do tyłu oglądać tylko darłam przed siebie ile mogłam. Emuś mówi, że omal Mu ręki nie wyrwałam. Byłam przekonana, że uciekamy przed trąbą powietrzna tak to wyglądało. Jak dopadliśmy domu tętno miałam prawie 100, żołądek ściśnięty na kamień, serce rozgalopowane, nogi jak galareta i nie mogłam się uspokoić. Od razu trzeba było pod prysznic bo cali byliśmy zasypani mułem.

Ten muł to chyba jakieś nasze przekleństwo....

Trzeba się cieszyć, że rów wytrzymał, bo dopiero by bałaganu narobiło. Roślinami się tak nie przejmuj, dadzą radę. U mnie gradu nie było, a sarny posmakowały w świeżych przyrostach i dużo mi roślin poskubały - też nie będę kwiatów oglądać. Cieszę się tym co jest i kwitnie. Ogród masz tak różnorodny i bogaty, że zawsze coś się uchowa, a że nie wszystko wygląda jak sobie wymarzyliśmy - samo życie.
Przeżyć przed burzą nie zazdroszczę, ja teraz czekam co u nas będzie, bo na dzisiaj burze są zapowiadane.

Sylwuś pierwsza rzecz dziś o poranku to odpalenie forum i zobaczenie, co u was po wczorajszym burzowym wieczorze. Ufff jest dobrze! To najważniejsze!!!
Szkoda, że na miejscu nie zostaliście, oszczędzilibyście sobie tej szalonej ucieczki. A i ogród mieli na oku, no i babcię
Wiało strasznie, dawno nie widziałam tak nisko położonych drzew. Stąd u was ten pył niosło a u nas wszystkim rzucało. Poszłam schować coś do drewutni, na moich oczach jedna z doorenbosek złamała się w połowie albo jeszcze niżej.
Pan koparkowy dał wczoraj radę, Jacek miał Wojtkowi zdać relację, było momentami ekstremalnie w tym naszym terenie Dobrze, że uciekłam do pracy Wszystkie tunele pod rury nam zalało, ale najważniejsze, że zbiornik wkopany. Padało okrutnie, grad szczęśliwie niewielki. Prąd wyłączyli, ja w sukience i makijażu do rana spałam Podobno tęcza była i cały świat tonął w żółtej poświacie... Dziś wszystko leży w ogrodzie, ale podniesie się mam nadzieję. Buziaki

Kupa pracy za wami, wspaniała ekipa ogrodniczek do pomocy.
Mimo tych zniszczeń i tak dużo kwitnie, łany łubinów cudo, a maki zawsze krótko kwitną.
Trzymam kciuki aby wszystko się unormowało