Powieszone jeszcze chochle

i doszlifowywanie taboretu

miałam problem bez odpowiedniego sprzętu obłe części szczególnie wklęsłe są trudne do czyszczenia. Wymyśliłam żeby się posłużyć stalowym prętem do wiązania fundamentów bo ma prążki do nakręcenia śruby, Świetnie ściera jak pilnik, a okrągły kształt łatwo wpasować w obłe wgłębienia. Potem jeszcze zaimpregnowałam, ale już fotki nie zrobiłam.

A mi w całym tym remoncie podobają się też firanki lubię takie, trochę wintage też mam u siebie w kuchni takie w kwiaty, wyszperane bardzo je lubię, mimo, że te moje nawet nie wiem ile mają lat

Basieksp napisał(a)

A mi w całym tym remoncie podobają się też firanki lubię takie, trochę wintage też mam u siebie w kuchni takie w kwiaty, wyszperane bardzo je lubię, mimo, że te moje nawet nie wiem ile mają lat

Na razie wisi stara firanka babci poskładana na czworo i przełożona przez haczyki. Ale już mam do kuchni firankę uszytą, gładziutka będzie bo wzorki będą na zazdrostce w oknie

Mało mam czasu na ptasie obserwacje, żałuję bardzo. Te w czasie deszczu cykane i nieostre wyszły

sylwia_slomczewska napisał(a)

Mam identyczne 2 taborety, które czekały na wyczyszczenie...Jak dobrze, że już są w trakcie renowacji...będę miała z głowy...

Rumianka napisał(a)

Mam identyczne 2 taborety, które czekały na wyczyszczenie...Jak dobrze, że już są w trakcie renowacji...będę miała z głowy...

Ha ha ha
Ja wymyśliłam, że je wytapiceruję bo wierzch maja niestety mocno zniszczony. A nogi w tych wgłębieniach chcę owinąć miedzianym lub mosiężnym drutem, tylko tego drutu nigdzie kupić nie mogę

No to się Nowy Rok zaczął z przytupem.
Dzisiejszy poranek zaliczyłam od zalanej sypialni tu gdzie mieszkamy, bo Em przy odpowietrzaniu grzejnika źle dokręcił śrubkę. Parkiet jeszcze nie napuchł, ale jest cały w plamy. Masakra. Praktycznie do wymiany bo te plamy nawet jak wyschnie już nie znikną
Nadal mi Ema ktoś chce podebrać???
Bo ja już nie daję rady ostatnio, przez te Jego niedopatrzenia coraz więcej strat ponosimy. I wiem, mam się z czego cieszyć bo razem z tatą ogarnęli problem, pomijając fakt, że dopiero co odsprzątane mieszkanie dziś zostało zapylone bo trzeba było ścianę podkuwać by się dostać do całego grzejnika. Jestem już tak sfrustrowana, że nie potrafię się cieszyć z tego, że jesteśmy zdrowi. Mam serdecznie dość wszystkich tych kłopotów, które się chyba w kolejce ustawiły i jak tylko jeden znika natychmiast pustkę po nim wypełnia następny. Rano byłam przerażona bo trzeba było spuścić całe ciśnienie wody z rur, jutro weekend, i święto, a najbliższe dwa tygodnie mrozy. Bez ogrzewania byłoby średnio, zwłaszcza przy babci, której jest stale zimno nawet jak w mieszkaniu 21 stopni( ja wtedy potem spływam bo mi gorąco, a Jej zimno) Gdyby go trzeba było wymieniać bylibyśmy w kropce, bo do poniedziałku nigdzie nie kupi. Więc się powinnam cieszyć....tylko już nie umiem

Spoko dziś sobie ponarzekam do Was to mi trochę ulży, jutro też jest dzień. Ciekawe czym nas znowu zaskoczy...
I na dodatek wczoraj pochorowała się moja druga 97 letnia, leżąca babcia. Jak nie urok to s...ka.

Dla porównania skali mojego "poroblemu", a problemu koleżanki, która teraz walczy o studnię dla wioski w Afryce
Tak Ich deszcz zalewa, że kilka kilometrów dzieli sprzęt od miejsca docelowego i nie mogą dojechać.
https://www.facebook.com/100001186475870/videos/pcb.6926432564072891/702524338534711

powinnam się wstydzić, że narzekam.

Nie powinnaś. To, że inni mają swoje problemy wcale nie sprawia, że nasze stają się nieistotne. Na emocje rady nie ma, są i być muszą. Żadne racjonalne argumenty na emocje nie działają. Jak się przeleje, to i można się zalać łzami z powodu stłuczonej szklanki. Zadziałać mogą tylko inne emocje - radość i zadowolenie z czegoś innego. Ale nie z braku poważniejszych problemów, tylko z czegoś co autentycznie może Cię uszczęśliwić. Ja właśnie aktualnie tak zrobiłam - pomaga .