Szczerze? To prócz sytuacji awaryjnych prawie nie używam. Nie te czasy że trzeba ludzi pytać… googlasz wszystko i działasz. Chyba że internetu nie ma to trzeba udawać że jest 1990 rok

Ani w Chinach ani w Japonii ludzie niespecjalnie rozumieją po angielsku, więc jak o coś pytałam to i tak się nie dowiedziałam
Jak w tym dowcipie o bacy:

Ale to prawda, szwedac sie tak daleko nie mając możliwości porozumienia się po angielsku chociaż to nie byłoby mądre posunięcie. Lepiej znać i nie musieć używać niż nie znać gdy coś się wydarzy…

Pozdro z Heathrow, lecimy do domu

Poczucie "poradzę sobie w razie czego" jest podstawą - to nie zawsze oznacza, że trzeba mieć nie wiadomo jakie umiejętności językowe, zwykle chodzi o odwagę by otworzyć usta a to jest zawsze najtrudniejsze, zwłaszcza przy naszej polskiej mentalności i poczuciu, że ktoś nas będzie nisko oceniał, bo zrobimy błąd. Inna sprawa to wiek - jeśli człowiek liznął tego angielskiego chociaż w szkole, to jakoś da radę. Natomiast ja mam zasadę, że jadąc gdzieś, uczę się przynajmniej kilku podstawowych zwrotów w lokalnym języku plus biorą takie zupełnie archaiczne, książkowe lokalne minirozmówki. I zwykle ta książeczka leży gdzieś na dnie plecaka
W Japonii rozumieją po angielsku. Starsi po prostu nie chcą mówić, chociaż tam, gdzie spotykają turystów - mówią - lepiej lub gorzej ale mówią. Byłam tam także służbowo - wszyscy z którymi się zetknęłam, mówili doskonale, nieporównywalnie lepiej niż Chinczycy czy rejon półwyspu Indochińskiego z tym ich akcentem. Ale żeby sobie tam poradzić jako turysta, wystarczy patrzeć na znaki i na telefon i wszystko się uda - wg mnie to najbardziej przyjazne miejsce na świecie dla turysty, chociaż nie można mieć złudzeń, ze wszędzie jest jak w Tokio czy innych turystycznych miejscówkach. Nie miałaś tam tak, że jak się zatrzymywałaś i coś sprawdzałaś w telefonie, to od razu ktoś podchodził z pytaniem czy nie potrzebujesz pomocy? U mnie to była norma, niezależnie czy byłam sama czy z młodym. Za każdym razem udawało się "dogadać" z lokalsami, ale jak się człowiek ruszy poza Tokio, to zaczyna być coraz ciekawiej Młodzi wg mnie mówią całkiem nieźle, tylko trzeba do nich mówić wolno i jak najprostszym językiem, żadne tam ęą.

Kar, jestem podobna do Ciebie jeśli chodzi o wyjazdy. Byłaś chociaż raz w życiu na zagranicznej wycieczce zorganizowanej? Mnie się udało raz (nie licząc wycieczek szkolnych w latach 90tych) - 25 lat temu i nigdy więcej chyba się nie skuszę. Zdajesz sobie sprawę, że zapewne wychowałaś córkę, która za chwilę sama ruszy w świat - dosłownie? Moja (3 rok studiów) już ma na koncie kilka wypraw sama lub z koleżanką (z chłopakiem mniej hahaha), na razie "tylko" po Europie. Wyjazdów krajowych, obozów harcerskich i wędrownych nie zliczę. Już przeszła chrzest bojowy, gdy posypał się plan podróży - dała radę i planuje kolejny wypad za voucher z odszkodowania Trzeba mieć nerwy ze stali, żeby być rodzicem takiej córki U mnie jeszcze młodszy czeka w blokach startowych, żebyśmy mu pozwolili gdzieś pojechać samemu.

UlaB zwróciłaś, między wierszami, uwagę na jeden bardzo ważny aspekt wychowawczy, uwolnić dzieci od lęków rodziców przed światem Dziecko które ma "zaliczone przygody" podróżnicze nabywa umiejętności radzenia sobie w różnych stresogennych sytuacjach, wtedy łatwiej mu w życiu realnym okiełznać problem i nie poddawać się. Wierzy bardziej w swoje siły.
Porażające jest to jak wiele dzieci i młodzieży targa się na własne życie, w moim 100 tysięcznym mieście co miesiąc dziecko ze szkoły podstawowej czy średniej....słowa psychoterapeuty dziecięcego.

Co do zorganizowanych wycieczek, mam to samo nigdy więcej, lubię kontemplować miejsca, przejrzeć i zakupić przewodniki itp ale zawsze byłam z anglojęzycznym
No i podstawowe zwroty w tubylczym języku, jak dziękuję, dzień dobry, poproszę ( i tu palec wystarczy )

Na zorganizowane mogę pojechać, czemu nie. Ale w miejsce gdzie już byłam i wszystko albo większość rzeczy które chciałam zobaczyć, widziałam.

2 lata temu na święta byłyśmy w Turcji, tydzień all inclusive W czterogwiazkowym hotelu last minutę kosztowało 500 zł. Hotel przy plaży z basenem, tydzień jedzonka pod nosek, a i tak pojechałyśmy na dwie wycieczki jednodniowe żeby wypełnić czas jakoś

Ale wyjazdy zorganizowane gdzie indziej niż Egipt czy Turcja to nie moja bajka, nie lubię jak ktoś mi organizuje no o kosztuje to więcej niż zorganizować samemu. Ma się poczucie względnego spokoju bo jednak ktoś za poskładanie tego do kupy odpowiada. Ale osobiście lubię czytać o danym miejscu i układać zwiedzanie pod siebie. Nie ma wycieczek po ogrodach botanicznych świata, czy ogrodach angielskich. A nawet jeśli są - te ostatnie - to za grube pieniądze. A dogadam się i dojadę sama i nawet nie lubię mieć innych turystów obok. A najgorzej jak są nieodpowiedzialni i wiecznie się spóźniają. Albo piją. Albo jedno i drugie.
Nie, dziękuję.

Jutro do pracy, ech.

Dziś powrót do szkoły po dwóch tygodniach ferii u nas. Jedna z nauczycielek, 39 lat, miała atak serca i zmarła. Czwórka dzieci, 2,3,7 i 11 lat.
Trzeba żyć, bo nigdy się nie wie ile czasu jeszcze mamy…
Znalazła ją nieprzytomna koleżanka z klasy młodej. Przyleciał helikopter ratunkowy, nie udało się jej uratować. Wracasz po pracy po dwóch tygodniach przerwy…

Młoda sobie poradzi. Wszędzie. Zawsze starałam się ją wychowywać na przyzwoitego i ogarniętego człowieka, uważnego na innych ale walczącego o siebie. Angielski ogarnia, może nawet lepiej ode mnie. Orientację też ma. Nie boję się że się zgubi i co wtedy. Jeździć będzie, czeka na koleżanki żeby pokończyły 18 lat bo póki go dopiero ona tyle skończyła, 2 tygodnie temu

A W międzyczasie wiosna w ogródku

Znalazłam hydraulika który zrobi mi podłogówkę za 16k. Napisałam i zadzwoniłam do mojego który chciał 26k. Dałam mu dwa tygodnie do namysłu. I stanęło ze zrobi za 18.5
Tyle przeżyjemy. I w sumie lepiej niech robi bo ma inne rzeczy do pokończenia jeszcze. Tylko nie lubię być robiona w wała.

Wiosnę mamy na tym samym etapie. Za wcześnie dla mnie i dla roślin raczej też. Cięłam klona tydzień temu czyli w styczniu, mimo smarowania do dzisiaj płacze obficie