Cudne fotki na łódce miłego dnia!

Gardenarium napisał(a)

Tajemniczy nieznajomy - przyjaciel z mojej ulicy Lubiłam jego zdjęcia, poza tym koleżanka z ogólniaka, teraz moja bratowa no i tata mi robił te na łódce.

Napomknę, że robione "druhem' klisza 6x9 pamiętam

ojejku..jakie miłe wspomnienie "tamtych czasów"
bardzo mnie porusza czarno-biała przeszłość...zatrzymana na takich fotografiach...
pozdrawiam z deszczowej Wilczej,
Ewa

Gardenarium napisał(a)

Wszystko co mam na sobie, łącznie z "jeansami" szyłam sobie sama. Od 14 roku życia, kiedy to uszyłam pierwsze spodnie dzwony w kropki.

Bluzka z włoskiej tkaniny w której (worki) przychodziły części do Fiata 125p w FSO, od cioci miałam. Jeans z pewexu, a turban z czerwono-biało-granatowym warkoczem - mój własny pomysł, jak i bluzka.

Także robiłam na drutach wszelkie świetne swetry żakardy z nawet z 5 kolorów naraz i ażury.

Ło matko! To Ty Człowiek-Orkiestra jesteś! Sprawdza się zasada, że jeśli ktoś ma poczucie piękna, to potrafi je przełożyć na wiele płaszczyzn... Projektowanie ogrodów, wystrój wnętrza, dobrze skomponowany strój... A ten ostatni w czasach, kiedy nie było niczego... to już wyższa szkoła jazdy! Chylę czoła.

BTW Potrzeba matką wynalazku Ja ostatnio marzyłam o topiarach. A że ich nie mam, a ze ceny wysokie, a że dodam do ogrodu, jak już będzie przypominał ogród... Ale i tak marzyłam. Więc... sobie namalowałam Obrazki jeszcze nie dokończone, ale już przypominają bukszpanowe topiary

Piękne fotki... Aż mnie nostalgia ogarnęła. Ciekawe, że zawsze wydaje się nam, że "tamte czasy" były... no właśnie, jakie? Lepsze? Chyba inne, po prostu

Gardenarium napisał(a)

A w młodzieńczych czasach to ja miałam łódkę i własny kajak na Bugu i czyste jeziora do pływania i w tym byłam akurat dobra

Bug - moja najukochańsza rzeka! Wielka i nieobliczalna - absolutnie piękna. A wiesz, że ja w Bugu pływałam. W Grannem, od strony Sokołowa Podlaskiego.
A to, że na tych zdjęciach czarno-białych jak aktorka wyglądasz to już wiesz. Było o tym w wątku Twoim poprzednim (tam uczesanie w koronę, tutaj chusta na ludowo upięta, no, no, no... ).

Gardenarium napisał(a)

A ja dla Was piszę o angielskich rabatach Wielkie całuski dla odwiedzających

Danuś, kto jak nie Ty napisze dla nas-mas o angielskich klimatach? Przecież ja się TUTAJ znalazłam dzięki tagowaniu "angielskie ogrody". Przecież ja znam na pamięć wszystkie publikowane przez Ciebie zdjęcia z ogrodów angielskich.

Jam nad Bugiem wychowana Pszczółko W Bugu się moczyłam, po Bugu pływałam, w Bugu łowiłam ryby, na nadbużańskich plażach na wyspach odpoczywałam.

To były czasy.. trudne, bo wszystkiego brakowało, inne, bo takiej techniki i dostępu do wszystkiego nie było. O wszystko trzeba było walczyć, bo nie dawał łatwo nikt.

Budowa domu to był koszmar, te po 5 wydawane arkusze blachy, te pojedynczo załatwiane kaloryfery.
Ale ja jako 19-to latka budowałam z Tatą dom, tak budowałam, bo ja nakręciłam tę budowę.

Podawałam wujkowi i dziadkowi 25 kilowe pustaki, ścianę stawiałam, a Mama Babcia Jasia rozrabiała beton w betoniarce. Pracy nie bał się nikt, bo to był Nasz dom.

Tata budował więźbę i okna oraz drzwi. Dom stoi i mamy swoje miejsce, na które zapracowaliśmy z pomocą rodziny - sami.

Jednak zdecydowanie wolę obecne czasy, szkoda tylko, że nie mam teraz 17 lat
No i wolę mój obecny dom, budowany już normalnie

Chyba jestem "zbliżony przedział wiekowy", bo dobrze pamiętam to o czym piszesz w ostatnim poście. I też zdecydowanie wolę obecne czasy, pomimo że 17 - 18 lat już dawno, dawno za mną .
Dodam że czekam z utęsknieniem na wzmiankowany artykuł o angielskich rabatach.

Te piękne stare cz.b zdjęcia maja duszę, masz wrażenie oglądając je że jesteś uczestnikiem danego wydarzenia, a kolor ot. zwykłe barwy często przerysowane, pozdrawiam serdecznie. Buziole.

Ja ciut młodsza ale aby móc się ubrać pierwszą mini uszyłam w wieku 15 lat ze zniszczonych spodni sztruksów... I tak szyłam do konca studiów. Cieszę się jednak, że teraz szyć nie muszę.... Wolę tę róznorodność w sklepach
Ale chciałabym mieć znów 17 lat wtedy mojego M poznalam