Czyli kto, oprócz Laurki, będzie się uczył jeździć?
Ja mam co prawda cały sprzęt (Mąż mnie obdarował w któreś święta, by zmobilizować do nauki),
ale boję się wysokości i stromizny.
Im starsza jestem, tym bardziej….
Ale jak tam jest płasko, to może trochę szerokim pługiem się poturlam…..

Na Kotelnicy jest mniej stromo niż na Bani?
Bo na Bani się bałam…

Gabisia napisał(a)

Czyli kto, oprócz Laurki, będzie się uczył jeździć?
Ja mam co prawda cały sprzęt (Mąż mnie obdarował w któreś święta, by zmobilizować do nauki),
ale boję się wysokości i stromizny.
Im starsza jestem, tym bardziej….
Ale jak tam jest płasko, to może trochę szerokim pługiem się poturlam…..

Gabi to ja biorę dechę Klaudii i będziemy się razem uczyc. Zabieraj koniecznie sprzęt, zmieści sie do bagażnika na dachu.

Gabisia napisał(a)

Na Kotelnicy jest mniej stromo niż na Bani?
Bo na Bani się bałam…

Na początku wszędzie jest stromo. Aniu Mała Mi pomożesz kursantce?

Pomogiem

Ale tylko na nartach...... bo na stolnicy nie umiem

Ale dyskusja strojowa się wywiązała. Kupiliśmy spodnie, kurtkę, o rękawiczkach zapomniałam i okularach. Nie wiedziałam, że kaski są obowiązkowe. Ostatni raz na nartach jeździłam w 2005 chyba, przed złamaniem kręgosłupa. A w Polsce to w ogóle z 10 lat temu.
Zaczynałam w Białce, były tam wtedy 3 małe stoki, wyciąg z talerzykami (jazda na nim była dużo trudniejsza niż jazda na nartach) i pan z dziurkaczem odznaczający ilość zjazdów. Za pierwszym razem stałyśmy na górze godzinę i bałyśmy się ruszyć, a następnego dnia stok był za płaski.

Aniu, do nauki ewentualnie jest Jarek, nigdy nie miał nart na nogach, no i ja nie wiem, co pamiętam po tylu latach.

Tak czytam o strojach narciarskich. sprzęcie bo nawet o bieliźnie! I uśmiecham się jakie to czasy teraz nastały. Wszystko jest do wypożyczenia, do kupienia, stoki przygotowane, sztuczny śnieg a i wywiozą delikwenta na sam szczyt górki. Pierwsze narty to mi zrobił stolarz z drewna jesionowego. Potem dostałem na Mikołaja już kupne ale niestety bez kijków. Wiązania były z pasków skórzanych i noga latała sobie a narty sobie. W moich stronach górek mnóstwo do zjazdu. Robiliśmy skocznię ze śniegu i odbywały się zawody kto dalej skoczy. Skakaliśmy po 10, 15 m. Róbcie suchą zaprawę aby mieć mocne nogi i gibkość w pasie.

Gabik... nie ma sprawy..... i wiesz co??? Dla mnie też na początku złapanie talerzyka i ruszenie z miejsca było trudniejsze niż sam zjazd na nartach.
A pierwsze kroki stawiałam w Zwardoniu. na pożyczonych nartach o długości 2,0m, buty kilka numerów za duże i spodnie dżinsy Tylko coś takiego udało sie zdobyć.. a ja mam 155 wzrostu
Potem było kilka lat przerwy..... i już dało sie kupić narty.. były to Elany na 170cm... potem Rossigniole na 180.... powrót do 170 i nastała era nart taliowanych i już mam na 150...
Zbyszek do Twoich nart to moje pierwsze były cudem techniki, i na twoich można było jechać tylko telemarkiem albo na wprost .... ale i tak teraz narty, a kiedyś narty to nie ta bajka... Teraz w miarę przeciętny człowiek potrafi zatrybić w dwie godziny, a kiedyś sukcesem było w 2 dni.. Teraz by jeździć na krawędziach i prawidłowo wystarczy tydzień, a kiedyś kilka lat...
Technika idzie do przodu

No właśnie Aniu. W razie upadku narty nie wypinały się jak teraz. Albo uszkodzona noga albo złamana narta. Obydwa przypadki nie do przeżycia a pas był w robocie na 100%. Pamiętam jak mnie wiózł wujek na motorze 10 km do "baby" które robiła operację na żywo i naprawiała albo pękniecie kostki albo złamanie.

Świetnie się czyta o Waszych przygotowaniach do spotkania "nartowego" jak i wspominki
Ja przyjemności szusowania na nartach nigdy nie zaznałam, ale już moje wnuki od 4-go roku życia przypięły narty (dokładnie to zrobili ich rodzice) Ja za każdym wyjazdem drżę o nich, ale jak wracają cali i zdrowi i słyszę, że narty są zaraz po pływanie na drugim miejscu, to uśmiecham się i myślę, że fajnie mają.
Zbyszku, a Ty przypomniałeś przy okazji, że kiedyś dzieci wolno było bić Teraz z pasem trudniej, bo mało też jest w użyciu wśród młodych skoro moda jest na spodnie wiszące nisko na biodrach
Pozdrawiam wszystkich szykujących się na wyjazd i niech Wam wszystko sprzyja łącznie z pogodą, bo o humory się nie martwię