jotka napisał(a)

Świetnie się czyta o Waszych przygotowaniach do spotkania "nartowego" jak i wspominki
Ja przyjemności szusowania na nartach nigdy nie zaznałam, ale już moje wnuki od 4-go roku życia przypięły narty (dokładnie to zrobili ich rodzice) Ja za każdym wyjazdem drżę o nich, ale jak wracają cali i zdrowi i słyszę, że narty są zaraz po pływanie na drugim miejscu, to uśmiecham się i myślę, że fajnie mają.
Zbyszku, a Ty przypomniałeś przy okazji, że kiedyś dzieci wolno było bić Teraz z pasem trudniej, bo mało też jest w użyciu wśród młodych skoro moda jest na spodnie wiszące nisko na biodrach
Pozdrawiam wszystkich szykujących się na wyjazd i niech Wam wszystko sprzyja łącznie z pogodą, bo o humory się nie martwię

Jolu mam nadzieje, że nas na kamerce w sobotę o 10:00 będziesz oglądać?

Marzenko wpisałam już w kalendarz i nie radzę losowi mi w tym przeszkodzić I na mnóstwo fotek też liczę

jotka napisał(a)

Marzenko wpisałam już w kalendarz i nie radzę losowi mi w tym przeszkodzić I na mnóstwo fotek też liczę

Obiecuje!!!!

Na Bani kiedyś miałam... kilogram śniegu w uchu i kijek przecięty nartą - jego końcówka trzymała sie na jednym opiłku... a że nie mając jeszcze kurtki śniegoodpornej i jeździłam w sffetreku i kamizelce - sfeterek mój cały był "ozdobion" grudkami śniegu, które nijak nie chciały dać się strzepnąć....

Gabisiu - eM się śmieje, że po bani (czyt. napój alkoholowy), żadna Bania nie straszna i radzi by każdy po paczce gipsu przywiózł ze sobą, bo na pewno się przyda - ech ten mój ironiczny eM...

Nie straszcie złamaniami ani zwichnięciami - bo dwa tygodnie po nartach mam śmigiać nna studniówce - a jak z gipsem poloneza zatańczę?

Sebek - mój eM ma bardzo.... brytyjskie poczucie humoru (by nie rzec czarne)

Gusiarz.. musimy naszych eMów spiknać razem... bo mój też w takim humorze gustuje

Mala_Mi napisał(a)

Gusiarz.. musimy naszych eMów spiknać razem... bo mój też w takim humorze gustuje

Będzie mój M w Białce to sobie będą mogli z nas ironizować. A my im w oczy różową piersióweczką

Aniu, Madżen... to cieszę się, że nie tylko mój eM lubi pokpić troszkę... choć często kpimy razem z róznych różności
Ale niepocieszona jestem... brak u mnie różowej piersióweczki... mam li tylko niebieska karafkę

Moje pierwsze kroki na nartach stawiałam na oślej łączce pod Puchatkiem w Szklarskiej porębie. Przez 1 godzinę instruktor uczyl mnie i córkę co i jak należy robić. Po tej godzince przyjaciólka i M wciągnęli mnie na Puchatka wyciągiem krzesełkowym, z ktorego jak Małysz skoczyłam na twarz.... Bo przecieź zjeżdżać nie umiałam..... Puchtek wydawał mi się Mont Everestem.... W kolejnym roku to już musialm sie kijkami odpychać aby na nim jezdzić Płużyłam przez dwa dni a ponieważ nie opanowałam hamowania zatrzymywałam się skretem i przerzutem ciała na bok i upadkiem. Opanowałam ten manewr do perfekcji.... aż córka zadała mi pytanie dlaczego nie hamuję..... Pytam się jak.... Kolanka razem mamusiu..... A zaczynałyśmy razem.... Po roku i zimowisku na nartach córka jeżdizla na jednej narcie a ja dalej płużyłam.... Ale to było w 2003 roku przez 2-3 lata cała obsluga wyciągow mnie znała, nie ważne czy w Szklarskiej czy w Madonnie, bo niemal kazde zejście z orczyka lub przypięcie sie do niego oraz zjazd z kanapy to było wydarzenie na stoku. Ale ja zawzięta jestem i mnie śmiech wszystkich nigdy nie zrażał
Więc kazdy kto się boi skoku na Małysza z kanapy będzie mial w Białce moje wsparcie

Ale pierwsze kroki na nartach postawiłam dopiero gdy M kompletnie wyposazył mnie w strój i sprzet narciarski I wtedy kluczowy był kolor kurtki i wzór na nartach.....