W weekend znowu troszkę podziałałam w „szmaragdowym”, ale tylko troszkę (!), bo zajęłam się czymś innym, ale o tym potem.
Pogoda była śliczna więc sprzyjała pracom ogrodowym. Odrobinę popieliłam, ponieważ co jak co, ale chwasty to na pewno poczuły już wiosnę; oczyściłam ciemierniki z uschniętych liści, bo wyglądały mało reprezentacyjnie; przycięłam hortensje i wyczesałam owies zielony.
Chciałam zrobić kolejną sesje zdjęciową moim ciemiernikom, ale na jednym z kwiatów spotkałam tłuściutkiego Pana Bąka. Na krzyczał na mnie i kazał się wynosić. Zdjęć ciemierników więc nie będzie.
Potem wystawiłam meble ogrodowe na zewnątrz, posprzątałam w garażu, odkręciłam wodę, uruchomiłam ciurkadełko, wykąpałam futrzaka…ale zrobiłam coś jeszcze…
Sama nie wierzę że się udało, ale zacznę od początku… ( i od razu przepraszam za przydługie słowo wstępne )

Metamorfoza latryny, czyli krótka historia jak stara sławojka zyskała szyk i styl, którego
pozazdrościłby nie jeden nowoczesny TOI TOI
Są miejsca, bez których cywilizowani ludzie nie potrafią się obejść. Toaleta – to miejsce dość często odwiedzane, bowiem nasza fizjologia bywa nieubłagana.
W moi „szmaragdowym” rolę toalety pełni latryna, wychodek, kibelek, sławojka, ogrodowa ubikacja, wygódka, drewniany szalecik, TOI TOI w wersji zabytkowej (niepotrzebne skreślić). Jak zwał tak zwał, ważne że wiele razy w nagłych przypadkach ratował życie. Tak więc mój drewniany kibelek jako bardzo pożyteczny element architektury ogrodowej stoi sobie od niepamiętnych czasów za garażem. No właśnie…od niepamiętnych czasów…
Jego lata świetności już dawno minęły, a podające w ubiegłym roku deszcze tylko przyśpieszyły jego destrukcję. Widok, jaki zastałam tej wiosny (cytując slogan reklamowy) „z siłą wodospadu” powalił mnie na kolana. Kibelek totalnie zniszczony. Jedna ze ścian kompletnie zalana wodą (deszczem) i w nienaturalny sposób wypaczona, pozostałe też wymagają kompleksowego remontu… Nie ma wyjścia, mus coś z tym zrobić.
Zamarzył mi się kibelek luksusowy, pięciogwiazdkowy…ale jednocześnie pasujący swoim wizerunkiem do ogrodu. Mózg zaczął intensywnie pracować wysyłając impulsy do serca, które z kolei zaczęło pompować endorfiny do krwioobiegu. Na kartce papieru rodził się projekt metamorfozy…
Czeluście Internetu i wizyta w pobliskim centrum handlowym umożliwiły zakup odpowiednich materiałów. Po trzech dniach, wyposażona w profesjonalny sprzęt elektromechaniczny potrzebny do drobnych robótek damskich oraz w niezbędne akcesoria do przeprowadzenia metamorfozy pojechałam do „szmaragdowego”.
I tu dopiero się zaczęło…zgrzyt narzędzi ręcznych z kategorii sprzęt warsztatowy, hałas elektronarzędzi, tumany kurzu, stuki, puki, pot, łzy i trociny… Wieczorem, po dwóch dniach wytężonej pracy, haczyk przykręcony na drzwiach kibelka zwieńczył dzieło.
I oto jest….dzieło moich mięśni i lędźwi, moja krwawica (troszkę skaleczyłam się piłą ręczną). Duma tak mnie rozpiera, że ego urosło do księżyca, a nawet dalej.
Pierwszy raz używałam takera ręcznego - okazał się bardzo przydatnym narzędziem (polecam!!!). Taker to super urządzenie, łatwe w obsłudze i bardzo ułatwiające pracę. Leżał sobie u mnie bezproduktywnie kilka lat aż w końcu znalazł swoje zastosowanie.
Do aranżacji latryny idealne okazały się też (konstruowane przeze mnie zimą, nowe przydasie): latarenka elektryczna i lustro w „okiennej” ramie.
Jeszcze kilka drobiazgów zakupionych na giełdzie kwiatowej oraz w szwedzkim sklepie i gotowe. Według mnie wszystko fajnie wyszło, ale dość tych moich opowieści, czas na pismo obrazkowe, zobaczcie sami…

Najpierw rys historyczny, czyli jak wnętrze latryny wyglądało jeszcze 3 dni temu… stare, zalane deszczówką, wypaczone i niekompletne panele


pierwszej pół godziny pracy – totalna demolka


i niespodzianka…pod starymi panelami dwa gniazda os (na szczęście bez lokatorów)

Potem układanie boazerii, malowanie impregnatem, drobne detale dekoratorskie … i nareszcie jest – mój kibelek po metamorfozie






Pamiętacie moje konstruowane w styczniu/lutym lustrzane okno? Troszkę je „podpicowałam” i teraz wygląda tak…


I moja elektryczna latarenka też idealnie wpasowała się aranżację…jakby wisiała tu od zawsze


I co wy na to ??? Bo ja dumna z siebie jestem jak polska szynka na eksporcie.
Chyba udał mi się kibelkowy design.

Edit:
I jeszcze jedno.
Dziś była u mnie w „szmaragdowym” koleżanka. Uznała, że „nowy” kibelek zasługuje na uroczyste otwarcie! Było więc przecinanie wstęgi i zimne piwko, a po piwku wiadomo - uroczyste sikanie i kupa…śmiechu.

Wow, czapki z głów i szacuneczek! Gratulacje pięknie wyszło po takiej metamorfozie aż będzie chciało się tam przesiadywać dodatki też super pasują i stworzyły wyjątkowy klimat brawo Ty

Kibelek pierwsza klasa, aż miło z niego korzystać

Nikitko, ja mam dwa koty, którym by się to podobało
Tylko, ze względu na nie nie sieję

Wow Super kibelek, można z niego nie wychodzić godzinami
Powinnaś pisać książki sensacyjne
Umiesz dozować napięcie

No Madziu, metamorfoza piękna Ty to jesteś złota rączka pozdrawiam słonecznie