No i stało się. Oficjalnie zamknęłam sezon ogrodowy 2018 !!!
Byłam dziś w „Szmaragdowym”. W domku zakręciłam wodę i wyłączyłam prąd. Schowałam do garażu ogrodowe ciurkadełko, lustro „Przejścia”, poidełko dla ptaków, wszystkie latarenki oraz dekoracje ogrodowe. Zegar przy altanie zabezpieczyłam przed zimą. Roślinki, które zimują w piwnicy leżakują już na swoich miejscówkach. Meble ogrodowe i huśtawka też już zostały sprzątnięte i powoli zapadają w sen zimowy…obudzę je wiosną.

Pięknie i kolorowo jest teraz z ogrodzie, ale jakoś pusto i smutno się zrobiło….



Jesienne róże…jak słowa piosenki Mieczysława Fogga
…”Jesienne róże szepczą cicho o rozstaniu, jesienne róże mówią nam o pożegnaniu”…
Jednym słowem jesień, jesień...i nieunikniona zima.

Koniec sezonu a ja już tęsknię za wiosną i ogrodem. Trzeba będzie jakoś przeczekać ten czas zimowego uśpienia bez ogrodu…. Co jak co, ale ja chyba nie będę spać, narzekać na nudę i nadmiar wolnego czasu.

Za chwilę okres zwiększonego tłoku na cmentarzach i drogach…kwiaty, wiązanki, znicze, lampki….ale i też halloween oraz czas na pyszną zupę z dyni.

2 listopada - chwila zadumy a potem szybki reset, bo następnego dnia rozpoczynam „nadzór autorski” remontu całego mieszkania mojej koleżanki. Ekipa remontowa, elektrycy, hydraulicy, kilogramy cementu i szpachli budowlanej, stuki, puki, gruz i kurz.
Następnie trudne decyzje nad wyborem płytek ściennych, paneli podłogowych oraz dylemat nad wyższością farby w kolorze „śnieżny zaprzęg” a odcieniem „skaliste fiordy”. Potem jazda bez trzymanki pod kryptonimem „stolarz”, czyli meble do sypialni, salonu oraz zabudowa kuchenna. Na koniec przysłowiowa „wisienka na torcie” - wybór sprzętu AGD i elektronicznego oraz dekoracja wnętrz (lampy, poduszki, rolety w oknach, galeria zdjęć na ścianie, olbrzymi zegar w salonie, zadoniczkowane rośliny, świece, świeczniki i inne durnostojki).

W tak zwanym międzyczasie kilka imprez, spotkanie klasowe i imieniny teściowej.

Chwilkę później jarmark pod nazwą „Święta Bożego Narodzenia”. I znowu zamieszanie, tłok i hałas… bombki, choinki, kolędy, zakupy, prezenty, świąteczna rybka i baaardzo kaloryczne desery.

Następnie Sylwester i seria urodzin, imienin oraz rodzinnych imprez…

Potem wczasy na koszt ZUS-u, weekendowy wyjazd z przyjaciółmi i może jakieś spotkanie ogrodowiskowe, żeby czas do wiosny szybciej zleciał.

W planach jest kolejny remoncik mieszkania…tym razem u kumpla, ale jeszcze nie ma dokładnego terminu (prawdopodobnie w lutym).

No …myślę że chyba nie będę się nudzić i jakoś dam radę dotrwać do wiosny!!!

Nikita jesteś bardzo zorganizowana, podziwiam i pozdrawiam

an_tre – nie wiem Aniu jak u mnie jest tak naprawdę z organizowaniem ale na pewno lubię jak się dużo dzieje a i totalny spontan też nie jest mi obcy !

W szmaragdowym nic się dzieje…zupełna cisza. Może trochę dlatego, że po prostu nie mam kiedy tam pojechać. Ruszyłam z „nadzorem autorskim” remontu w mieszkaniu koleżanki i jestem w totalnym niedoczasie. Rano moja praca zawodowa, popołudniu „plac budowy”, wieczorem zakupy w marketach budowlanych i salonach meblowych.
Wygląda to na razie nieciekawie…






…a musimy zdążyć do Świat Bożego Narodzenia. Ogarnąć w jednym nie za wielkim mieszkaniu fachowca od remontu, elektryka, hydraulika i ekipę od wyburzania ścian to dość ekstremalne zajęcie. A logistyczne ogarnięcie na czas, wszystkich transportów materiałów budowlanych oraz dostaw zakupionych towarów …to też nie lada wyzwanie graniczące z absurdem.

Oprócz tego za tydzień w sobotę mam spotkanie klasowe, więc na głowie: zakup jakiej kreacji, fryzjerka, manicure i…obiecałam upiec tort. Spoko,dam radę…chyba…

Remonty mnie przerażają.Trudno się dziwic że nie masz czasu. Buziaki.

Ale przerażająca kupa roboty, dasz radę, Twoja koleżanka na cudowną koleżankę Trzymam kciuki za terminy i efekt końcowy

Bogdzia – Bogdziu ja lubię takie wyzwania…jestem w swoim żywiole!!!

yolka – jak na razie terminy dotrzymane, robota wre, ekipa remontowa spisuje się „na piątkę z plusem”…co bardzo cieszy, (niekiedy zaskakuje) i napawa optymizmem.

W sobotę byłam na spotkaniu klasowo-urodzinowym. „Klasowym” bo właśnie mija 35 lat jak skończyliśmy podstawówkę, a „urodzinowym” dlatego, że wszyscy w tym roku odnotowaliśmy zmianę kodu na „50” z przodu.
Na spotkaniu królowały: wyśmienita zabawa, ogromne ilości śmiechu i dobrego humoru, bezcenne wspomnienia oraz …urodzinowy tort (którym właśnie zamierzam się pochwalić, ponieważ to dzieło moich rączek, miksera oraz piekarnika).


Tort wyglądał jak wyglądał, a smakował tak, że z 6-kilogramowego ciasta został jedynie niewielki kawałek, który został dziś zawieziony do szpitala dla naszego klasowego kolegi, który właśnie tam „wylądował” na kilka godzin przed naszym spotkaniem.

Podziwiam i za remonty i za tort