Krótka historia krótkiego urlopu w Komendówce. Czaiłam się na te dwa tygodnie od dawna i w myślach widziałam ogrom wykonanych prac. Przecież zazwyczaj zajeżdżam i rzucam się do rycia w ziemi, po dwóch dniach zaczłapuję do samochodu i wracam. No cóż... przyznaję się bez bicia, że perspektywa spędzenia na działce dwóch tygodni + ogromniasty leń który mnie dopadł, spowodowały, ze przez trzy dni nie zrobiłam NIC. Siedziałam w cieniku, piłam herbatkę, później kawkę, później jeszcze zimne piwko... i tak spędzaliśmy czas. Przeleniuchowaliśmy trzy dni, bezwstydnie.

I obiecane cztery zdjęcia

Super że jesteś i większe SUPER, że leniuchowałaś Tak powinno być

roma2 napisał(a)

Siedziałam w cieniku, piłam herbatkę, później kawkę, później jeszcze zimne piwko... i tak spędzaliśmy czas. Przeleniuchowaliśmy trzy dni, bezwstydnie.

No i bardzo dobrze
Czasem trzeba odpocząć po prostu
Fajnie, że już jesteś

Ale po kolei. Zabraliśmy z sobą dwa psy. Kluskę od siostry i Flipka od córki. Stwierdziliśmy, że jak mają dupkować w mieście, to niech poganiają sobie na działce. Były z nami nie raz, więc stresa nie było. Klunia niestety po dwóch dniach ewidentnie zaczęła tęsknić za swoimi. Trzeciego, dość deszczowego dnia nie mogłam jej przywołać, a „zniknęła” mi z pola widzenia na dość długo. Biegałam i już z niepokojem darłam się za nią i nic. Widok który zobaczyłam przez okno z góry mnie rozwalił. Leżała w deszczu pod bramą zwinięta w kłębek. Kluska, która w deszczowy dzień nawet na spacer się nie kwapi. Rycząc zadzwoniłam do siostry i przyjechali po bidulę. Tak to dobrymi chęciami....wiecie co wybrukowane. Na szczęście Flip był przeszczęśliwy cały ten czas.

Kluska



Flip

No to Kluska olała urlop Tak to jest z niektórymi zwierzakami - takie kule przywiązane do nogi

...dziś odgruzowałam znajomym psa, wczoraj wziętego ze schroniska... jak znam życie też będzie kulą

To nie koniec uropowych atrakcji ze zwierzyńcem w roli głównej
Mieliśmy też przygodę z bykami (a właściwie jednym), pasącymi się za naszym płotem. Zerwał się jakiś narwany i próbował dostać się do nas. Trochę pokiereszował ogrodzenie, ale odpuścił i poszedł sobie na drogę. Mąż pobiegł szukać właścicieli, dobrze, że wieś malutka. Zabrała go kobita , podziękowała, że daliśmy znać i stwierdziła, że on od urodzenia taki dziki byk jest.

Ano tak to jest ze zwierzakami.
Dobrze Romuś że sobie odpoczełaś. Lenistwo też jest potrzebne żeby się zresetować i nabrać sił.

Aaa, kotek mały od sąsiada przesiaduje u nas





Z Flipem jakoś po dwóch dniach się dogadał, ale ile mi naniszczył, to jego. Trzcinnik okazał się wspaniałą drapaczką. Połamała mi mała zaraza trzcinniki, połamała mnóstwo werben (pięknie się kołysze i zaprasza dziada do zabawy), połamała mnóstwo bylin, bo zwiewała przed psem. Noż cholery dostawałam. Mąż mój, jak zwykle ze stoickim spokojem przyjmował kolejne straty i uciszał mnie słowami „co chcesz?, przecież to małe zwierzątko”. Sąsiad natomiast z pięknym uśmiechem stwierdził, ze chyba będzie ta kicia „nasza wspólna” (!!!???). Chyba wraz z wiekiem coraz mniej rozumiem niektórych ludzi. Ja tam lubię zwierzęta i mogę przeboleć rozpirduchę u mnie, ale przecież jakoś trzeba o swoje własne zwierzę się zatroszczyć. Co to znaczy wspólne? Nawet mnie zapytał, czy dostaje u nas jeść. Mówię temu...(...), ze nie, bo nie chcemy go przyzwyczajać, przecież jesteśmy na działce rzadko. Jak usłyszałam aaa, to wróci do mnie... to mi ręce opadły. Wolałam się wycofać, bo potrafię bardzo niecenzurowanymi słowy odpowiedzieć. Dobrze, że mąż dyplomata.

Kicia poznała się na dobrych ludziach to woli siedzieć u was. Widocznie u właściciela "szału nie ma" skoro nawet nie odstraszył jej pies.