Witajcie kochani po długiej przerwie...Wszystkim odwiedzającym mój watek serdecznie dziękuję za słowa otuchy oraz za pamięć...Już czas podnieść głowę i zająć się tym co ważne...Nie myślałam, że odejście mojej kochanej suni, tak powali mnie z nóg...ale to chyba dlatego, że nagromadziło mi się w ostatnich latach sporo smutnych emocji...najbliższa rodzina uszczuplona została o 5 osób, a do tego jeszcze ukochana piesia.... Ale życie toczy się dalej, i coraz trudniej jest zaakceptować taki stan rzeczy...
W ogrodzie powoli zaczyna startować "zielenina". Długo ociągały się moje rośliny, pomimo, że ta ostatnia zima była jak nie zima. Wiosna natomiast startowała z ciągłymi przymrozkami i tak naprawdę, to dopiero od tygodnia noce są bez szronu...Jednakże to co próbowało wypuścić świeże listowie, to skutecznie unicestwiał przymrozek...

Żurawie, piękne ptaki. Przelatują mi nad głową, chodziły blisko ogrodzenia.
Oj trudna ta tegoroczna wiosna. I dla roślin i dla ludzi.
Niedługo lato, trzeba myśleć o tym, co dobre przed nami.

Ach te żurawie... Też uwielbiam je obserwować

Elisko, do zwierzaków bardzo się przywiązujemy o perypetiach z ogrodem czytałam... ech słów brak, ale jesteś silną Babką i dasz radę iść dalej ja w każdym razie trzymam kciuki ♡