HAnia Jezu! Co to? Piękne to? Jednoroczne to? Cudności!!!

Gruszka nie wybierasz się 8 października do Warszawy na spotkanie?

Gosiek, raz w życiu dałam się wrobić w spotkania zbiorcze. Nie rozpoznawszy najlepszej koleżanki ze studiów i namiętnie dopytując się, gdzie jest Ala, kiedy owa stała pół metra ode mnie, zniechęciłam się do spotkań zbiorczych typu zloty, zjazdy, alerty i tym podobne. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko fakt, że owa Ala przytyła ze 30 kg.
Uwielbiam pogaduchy w małym gronie do trzech osób. Zachodzi wtedy coś, co lubię, czyli wymiana myśli. W dzikim tłumie odczuwam dyskomfort i oddalam się samopas na własne ścieżki. Aspołeczna chyba jestem.

kolej transyberyjska

to co prawda nie Syberia ale jakoś mi się tak skojarzyło - https://artpeople.net/historic-performance-with-pianist-ludovico-einaudi-on-the-arctic-ocean/

kępa astrów rewelacyjna

Opieram się na własnym doświadczeniu. Mała grupka, to mała grupka. W takiej czuję się dobrze. Jeśli mam się z nią spotkać, to do czego potrzebne jest mi towarzystwo dziesiątek innych osób przekrzykujących się nawzajem. Widać jestem typ kameralny.
To jak ze zwiedzaniem. Nie cierpię podążania z tłumem (nawet znajomym) za przewodnikiem. Mózg odmawia mi wtedy współpracy. Wolę samopas lub w gronie do 3-4 osób.
W rodzinie krąży nawet anegdota, że jeśli ktoś bardzo by mnie nie lubił, to najlepszym zamanifestowaniem tego byłoby obdarowanie mnie prezentem w postaci wycieczki objazdowej po jakimkolwiek kraju lub opłacenie pobytu w kurorcie w opcji all inclusive.
Wyjazd czymkolwiek, w ciekawe miejsce i noclegi w niewielkich obiektach przyjmuję z pocałowaniem ręki.
Marzę o podróży koleją transsyberyjską.