Przepiękna, polska odmiana powojnika wielkokwiatowego o zawsze pełnych kwiatach. Kwitnie niezwykle obficie przez czerwiec i lipiec, obsypując się masą białych kwiatów, które osiągają średnicę 12-15cm. Przy chłodniejszej pogodzie na kwiatach mogą pojawiać się zielonkawe przebarwienia. Jest to odmiana zwarta, dorastająca jedynie do 2m wysokości. Wymaga słabego cięcia (na wysokości ok.100-150cm nad ziemią). Najlepiej rośnie i kwitnie na stanowisku słonecznym, ale nie gorącym, osłoniętym od wiatru, wilgotnym (ale nie podmokłym), dobrze zdrenowanym. Po użyźnieniu toleruje gleby przeciętne. Jest w pełni mrozoodporna (strefa 4-9). Odmiana wyhodowana przez Szczepana Marczyńskiego... Najładniej wygląda na ciemnym tle. Ze względu na swój kompaktowy wzrost, jest doskonałą rośliną do uprawy w pojemnikach, dzięki temu może stać się przepiękną ozdobą balkonu i tarasu.

Japońska odmiana o największych kwiatach (4-7cm) spośród powojników z grupy Texensis. Kwiaty są ciemnoróżowe, swym wyglądem przypominają tulipany. Kwitnie bardzo długo i obficie od VI do IX. Jest to pnąca bylina, co oznacza, że jej pędy corocznie jesienią zamierają u podstawy. Wiosną wyrastają nowe pędy z ziemi. W trakcie sezonu roślina wypuszcza nowe pędy, dorasta do około 3-4m wysokości. Preferuje miejsca słoneczne, gleby żyzne, wilgotne. Kwitnie na pędach tegorocznych, dlatego w II i III należy wycinać stare pędy tuż przy ziemi. Doskonale nadaje się do sadzenia przy różnych podporach ogrodowych. Ładnie wygląda posadzona w pobliżu drzew czy krzewów, przez które się przeplata.

Umiarkowanie silnie rosnąca polska odmiana o dużych, różowoliliowych kwiatach z purpurowymi pręcikami. Kwitnie od czerwca do września.
Kwiaty duże, śr. 15˗18 cm, różowoliliowe, złożone z 6˗8 działek z ciemniejszym pasem pośrodku i lekko pofalowanymi brzegami. Pręciki mają purpurowe pylniki. Kwitnie VI˗IX. Liście trójlistkowe, czasami pojedyncze.
Pnącze; wspina się za pomocą ogonków liściowych. Rośnie umiarkowanie silnie, osiągając 2˗3 m wys.
Lubi miejsca dobrze oświetlone. Preferuje gleby żyzne, wilgotne, próchniczne, przepuszczalne, ale po użyźnieniu toleruje większość przeciętnych gleb. Odczyn gleby powinien być od lekko zasadowego do lekko kwaśnego. Mrozoodporna (strefa 4˗9).
Roślinę należy posadzić w dole (60 x 60 x 60 cm) z żyzną ziemią i 10-centymetrową warstwą drenażu na dnie, 5˗10 cm głębiej niż rosła w pojemniku Tnie się słabo. Na przełomie II i III wystarczy usunąć martwe pędy, a żywe można przyciąć słabo: w pierwszym roku 30 cm od ziemi nad silnymi pąkami, w drugim ˗ 70 cm, a w następnych latach na wys. 150 cm . W poł. IV należy ją zasilić nawozem o spowolnionym działaniu (np. Osmocote 5˗6M). W sezonie podlewać.

Japońska odmiana o pełnych kwiatach (Ø 13 cm) w maju – czerwcu, w czasie kwitnienia w lecie ma kwiaty półpełne z żółtymi pręcikami. Podpór czepia się ogonkami liściowymi. Osiąga 2,5-3 m. wysokości. Wymaga słabego cięcia (na wysokości ok. 100-150cm nad ziemią). Idealna na wystawę wschodnią, zachodnią i południową. Preferuje stanowiska żyzne, przepuszczalne i stale wilgotne. Szczególnie przydatna do uprawy przy ogrodzeniach, altanach, kratach, tyczkach i innych podporach ogrodowych. Może wspinać się po naturalnych podporach np. krzewach liściastych lub iglastych oraz krzewinkach nie wymagających silnego cięcia. Szczególnie przydatna do stosowania w dobrze oświetlonych miejscach, na ciemnym tle.

Mój ulubieniec. Lolek. Na spacerki wychodzi do ogrodu i wraca na zawołanie. Nauczył się już swego imienia.