Beatko uściski zostawiam

Witaj Beatko,
u mnie czekają na ciebie ukorzenione jaśmin i krzewuszka,a Ty teraz wyprzedajesz swoje
Bardzo współczuję sytuacji, mam nadzieję że się jeszcze kiedyś spotkamy w jakimś ogrodzie.
Życzę Tobie i córce stabilizacji, jesteś dzielną kobietą, jeszcze będziesz się śmiać i cieszyć.

Beatko, odezwij się czasem i pomachaj do nas łapką... Tęsknimy tu za Tobą...

Ja nie wiem...wszystkich wywiało-dla usprawiedliwienia dodam, że mnie też jakiś czas nie było-ale widzę-epidemia

Zaglądam tu do Ciebie, ale ciiiisza... Pozdrowienia zostawiam Beatko.

Dzień dobry moi Kochani.

Po tak długim czasie odważyłam się zalogować na Ogrodowisko, na ten martwy moj wątek...Tego ogrodu już nie ma, nawet nie wiem, jak teraz wygląda. Od czasu, gdy musiałam opuścić dom, nie dałam rady podjechać w tamte strony. Myślę, że jeszcze dużo czasu upłynie zanim pogodzę się z myślą o utraconym moim tamtym życiu, domu, rodzinie, 3 kotach, psie..
Bardzo ciepło Was wspominam. Często rozmyślam, co u Was, jak pięknieją Wasze ogrody. Dziś zalogowałam się i pierwszy raz bez krwawiącego serducha zaczęłam odwiedzać Wasze raje na ziemi pokazane w wątkach.
Wątku nie będę kontynuować, najlepiej byłoby go zamknąć, ale nie wiem czy się takie coś praktykuje tu. Nowego zakładać nie będę, bo nie mam ogrodu, ktory mogłabym pielęgnować. Mam co prawda działeczkę przy ROD, ale nie mam do niej serca. Coś się we mnie wypaliło. Moje życie diametralnie się zmieniło, ja się zmieniłam...
Ale juz będę czynnie cieszyć sie Waszymi ogrodami, bedę do Was zaglądać.

Co u mnie...
Mąż odszedł nie odzyskawszy przytomności w maju zeszłego roku, Ja z córką po miesiącach tułaczki zamieszkałam przytulnym mieszkanku, w bloku, gdzie mam duży balkon, na którym mam namiastkę mojego ogrodu - hortensje, 3 katalpy, wrzosy i kilka traw. Przezimowały, ale w tym roku raczej sobie nie poradzą, bo bardzo chorowały, teraz marnieją a ja nie mam czasu poświęcić im należytej uwagi.
Pracuję, zdrowie jako takie jest, tylko kręgosłup nie może mi darować tej ciężkiej pracy w ogrodzie (zaprzęg w paletach, kopanie rabat pozostawiło trwały uszczerbek na zdrowiu).
Z trzech kotków została tylko najmłodsza - Maszka. Staruszek 17 letni kocurek Lakuś odszedł w zeszłym roku, Niuni znalazłam dobry dom, gdy jeszcze nie wiedziałam, gdzie bedę mieszkać. Mój Gabisiek, yorczek ukochany odszedł tej wiosny... Tak więc smutek goni smutek, ale już na ile to możliwe uodporniłam się na przykrości, jakie niesie życie.
Udało mi się stanąć na nogi. Wygrzebałam się z długów, spraw majątkowych. Zaczęło się moje kolejne NewLife...
Pozdrawiam Was pamiętających mnie i moje zmagania w ogrodzie serdecznie.
Mireczko (mirkaka), Jolu (Joku), Rumianko, Gosiu (Margo), Ewciu (Ewa777), Aniu (anabuko),Iwonko (Iwk4)i wszystkie Wy, których nie wymieniałam a często myślę o Was... Cieplutko pozdrawiam ;*

Beatko kochana, bardzo, ale to bardzo poruszyła mnie Twoja smutna historia nieszczęść następujących jedno po drugim...Ponoć jest nam tyle dane cierpień, ile możemy wytrzymać... ale ja nie zgadzam się z tym, bo nie żyjemy tu za karę, więc po co nam takie ciężkie przeżycia. Jednakże czas goi rany i z każdym miesiącem będzie już tylko lepiej, tego Ci życzę z całego serca. Życie tak doświadcza, ale jednocześnie toczy się dalej...Dobrze, że masz córkę więc masz dla kogo żyć. Głowa do góry kochana i odwiedzaj nas, kiedy tylko zapragniesz. Jesteś zawsze mile widziana, a co do ogrodu, to też przyjdzie czas, że uśmiechniesz się do niego i tego Ci życzę...Pozostań w zdrowiu i zaglądaj do nas. Pozdrawiam

Aż mi się serce ścisnęło jak przeczytałam co Cię dotknęło.
nie wiem co powiedzieć .....
Przytulam mocno

Beatko, nawet nie wiesz jak się cieszę, że się odezwałaś. Przeszłości nie zmienisz ale teraźniejszość i przyszłość swoją i córki kształtujesz i będziesz kształtować. Ważne, że jesteś już „ na swoim” , że jak sama napisałaś, stanęłaś na nogi i rozpoczynasz nowe rozdanie, nowe NewLife
Masz w sobie, tak Cię zawsze odbierałam, dużo ciepła, ufności, delikatności ale jednocześnie siły i uporu. Myślę, że dasz radę i jeśli tylko będziesz chciała i potrzebowała, zawsze możesz liczyć tutaj na wsparcie i przytulenie, no i kopniaka do przodu też gdyby było potrzeba
A ogrôd? Nieważne, ze teraz „parapetowy” czy ROD. Ma pachnieć i cieszyć.
Ściskam Beatko i.... nie znikaj na tak długo, brakowało tu Ciebie

Właśnie w ostatnim czasie zastanawiałam się czy jeszcze powrócisz do Nas. Chyba ściągnęłam Cię myślami. Cieszę się bardzo, że choć na chwilę tu zajrzałaś. Ściskam mocno i życzę dużo zdrówka