Ja patrze, podglądam i też jestem ciekawa co Ci doradzą....sama mam ten dylemat

Ania, do Ciebie tez zaglądam ale ja ciagle tutaj tylko z doskoku jestem od tylu lat... keidys pewnie się wtrącę


Dla pełni obrazu chciałam napisac, ze oczywiscie swój ogród zakladałam przed ogrodowiskiem i mimo jakiegos tam zasobu wiedzy i milosci do roslin wpojonej przez dziadka popełniłam wiele błedów.

A dziękuję. U mnie na razie zastój, nie ma co pokazywać, ani oglądać...ale może jak pogoda dopisze to sie za kilka dni nowa trawka pochwalę


Sorcik, Anetko, ze u Ciebie

Aniu, nie szkodzi. Miło mi, że do mnie zaglądasz.

Widzisz, Ula, u mnie problem był taki, że jak zaczęliśmy sadzić w ogrodzie pierwsze rośliny, to pojęcie mieliśmy zupełnie blade i sadzilismy to, co akurat w sklepach typu Leroy było dostępne. A o koncepcji czy planowaniu, to nawet nie myślałam. Całe życie w bloku mieszkałam, bez ogródka. Jedynie babcia na wsi coś tam w nas wpajała, ale wiedzy nie mieliśmy żadnej. Do tego mnóstwo "prezentów" od teściów, od rodziców, od znajomych, żeby już coś rosło i teraz się bujamy z tym wszystkim. A że szkoda mi roślin i pieniędzy, więc w pierwszej kolejności myślę czy da się coś z tym zrobić. Jak już nie będzie wyjścia, może będę wyrzucać. Ale wtedy, to faktycznie chciałabym być przekonana, że to ostateczna wizja, żeby później nie żałować.

Ja to nawet jak w warzywniku mam "przerywkę" zrobić wśród siewek to nie mogę się zdecydować ,która "zabic" i najczęściej...nie przerywam .
Do tego stopnia żal mi wyrzucać roślin jak zyja