Aniu wyrazy współczucia,trzymaj się.W Bukszpanowym też smutek

Trudno mówić w takich chwilach, bo słowa brzmią jakoś banalnie...
W każdym razie myślę ciepło i wysyłam dużo dobrych myśli

Na takie przeżycia człowiek nigdy nie jest przygotowany. Utrata rodzeństwa, to utrata olbrzymiej części siebie. Niby są wspomnienia, ale nie ma ich z kim dzielić.
Ciężko jest. Współczuję Aniu.

Cały czas jestem z Tobą od momentu smutnej wiadomości...mocno tulam i współczuję straty

Szczerze współczuję, wiem jak to jest, walczyłaś całą sobą i mimo wszystko nie udało sie...tak bywa. Zachowaj w pamięci tylko te dobre chwile, póki są wspomnienia, póty wszyscy którzy odeszli żyja wśród nas.
Trzymajcie sie !

Zleciało lato, zleciała jesień..a może trwa jesień??? Wszytko tak szybko przemija. Za szybko.
Od miesiaca nie oglądałam ogrodu.. od lipca nic w nim nie robiłam.. tylko koszenie trawnika i to tak byle jak.. Najgorsze, że nie mam ochoty na nic.. nich sobie sam radzi.. Cebule mam do posadzenia i to mnie martwi..bo miejsca nie przygotowałam. Chęci brak...

Nie posiedzę na forum, bo zaległości zrobiły mi sie jak na księżyc.. i niechby sobie były... ale zostały się tylko zaległości.. i smak porażki.... za ogród sie wezme wiosną...

Dziękuję wszytkim którzy mnie wspierali duchowo, dobrym słowem, oferowaną pomocą.. a przede wszytkim za to że byliście.. zaglądałam na forum... mam w telefonie Forum, wiec na śwatłąch czy korkach zaglądałam co słychac.. Oczywiście na moim wątku.. na resztę za szybko zmieniają światł.

Kwitną mi dwa oczary.. calutkie w kwiatach.. dziś zobaczyłam..

Pozdrawiam..

fajnie że jesteś) ....oby od teraz było już lepiej

Ania...przytulam i ściskam.

Niech żywi nie tracą nadziei! Ogród zapada teraz w śpiączkę. Po to by z nowymi siłami odrodzić się wiosną.

Aniu, ja w swoim co roku jesienne dylematy przeżywam, smutek dopada mnie gdy się z nim żegnam na 4 miesiące. Ale co roku od nowa w marcu furtkę otwieram i działam.
I stale mnie wita pierwszym krokusem i pierwszym rannikiem. Ciebie tez będzie witał, chociaż go nieco zostawiłaś na pastwę losu.

Nie załamuj rąk. Będzie lepiej, musi być lepiej! Całuski i przytulaski ode mnie!