Sytuacja powodzian jest mi tak bliska bo sama kilkakrotnie już byłam zalewana choć nie na taką skalę jak Oni. Ale wiem co czują i wiem z czym się mierzą i wiem jakie to trudne.

Hmmm, może faktycznie wylewa się z Ciebie teraz smutek, żal i strach ostatnich lat kiedy Cię zalewało... Powodzie na świecie są dla Ciebie katalizatorem własnych przeżyć, to tak jak ja mam z karetką, ile razy słyszę sygnał mam łzy w oczach...
Higiena psychiczna to podstawa, jeżeli łzy pomagają Ci się uwolnić od emocji to ich nie powstrzymuj, są terapeutyczne.
Tak często w życiu człowiek musi podnosić się się z kolan, że może nie zauważyć kiedy przyjdzie czas, że stawy nie będą współpracować i musi pozostać na klęczkach, dopóki ktoś nie pomoże mu się ponieść lub nie znajdzie laski.
Życzę Ci siły i wytrwałości, człowiek może wiele znieść gdy nie jest sam. Licz sobie w myślach wszystkie dobre wiadomości, możliwości , nadzieje i pamiętaj to stare powiedzenie - ,,Gdy Bóg drzwi zamyka, to otwiera okno"...

Juzia nigdy nie miałam korony, życie mnie zawsze zmuszało do bycia silną.... w środku czasem jestem słaba.

Mam super przyjaciół i znajomych wokół siebie. Dziś cała ekipa przyjechała podtrzymać mnie na duchu. Niespodziankę miałam bardzo miłą.