Aniu miło, że do mnie zajrzałaś
Miejsca pod starymi drzewami są bardzo problematyczne. Ja już wielokrotnie przerabiałam problem z niedającymi sobie rady roślinkami, np mam takie miejsce na rabacie z iglakami, która jest pod jabłonią- nie dość, że jabłoń wiekowa dużo wody wypija, to jeszcze stare iglaki, ktorym już się system korzeniowy rozrósł i miałam takie puste miejsce pomiędzy nimi i co 2 lata standardowo musiałam wymieniać sadzone tam rośliny bo sobie nie dawały kompletnie rady.... Najpierw posadziłam azalię, bo myslałam, że lekko zacienione miejsce no i wsród kwasolubów, będzie jej idealnie a gdzie tam.... jej wzrost się zahamował, nie kwitła.... Potem posadziłam hortensję bukietową, ta sama sytuacja.... W zeszłym roku stwierdziłam, że kolejny iglak tylko da tam sobie radę i posadziłam takiego o zabarwieniu żółtym no i zrobiłam nawadnianie kropelkowe, zobaczymy czy on da radę
Mam tez wiekowego świerka, a pod nim rododendrony - bez kropelkowego to by tam zupełnie rady nie dały... Tak tam sucho i gleba wyjałowiona....
Bardzo fajną masz tą ścieżkę z pieńków To chyba beton imitujący ? Świetny pomysł, bo te naturane to po kilku sezonach prochnieją - ja juz mam je do wymiany właśnie w tym roku, wytrzymały 4 lata
A jakieś aktualnie zdjęcia masz? Cebulowe już wychodzą ?

Tez mnie te plastry na ścieżce urzekły
U nas spadł wielki konar, drzewo nie moje, ale że suche, to w plastry mąż potnie i wykorzystam do rękodzieła

Serdecznie dziękuję, że zaglądacie na moją stronkę. Przepraszam, ze się nie odzywam. Obiecuję, że nadrobię
Dopadła mnie szara rzeczywistość. Tak to jest jak człowiek najpierw choruje, a potem musi pracę nadgonić niestety terminową. Rozgłoście się . Wracam w przyszłym tygodniu. Mam nadzieję, ze razem z wiosną, która też się na chwilę schowała. Dla mnie to na szczęście bo jak tu się skupić na słupkach jak za oknem tak pięknie.....

Witam się z Kocią mamą Miłośników kociaków jest tutaj więcej, nie ujmując miłośnikom psiaków.. ja wolę kociaki jednak
Historia Gacka mnie ujęła.. rozumiem.. ja za swoimi dwoma tęsknię każdego dnia

Z projektem Danusi jest łatwiej to prawdaWidzę, że dziewczyny już wyprostowały, że kupowanie małych roślin to nic złego. Raczej mniejsza ilość osób kupuje to wielkie.. wiadomo koszty.

Będę zaglądała... z przyjemnością

Hura!!!! wróciłam z wygnania

Miałam tak dużo pracy, że musiałam odstawić uzależniacz czyli Ogrodowisko. Niestety musiałam podjęć tak drastyczne kroki, bo tu nie da się wejść tylko na chwilkę. Dobrze, ze kartele narkotykowe daleko. Bo ściągałyby niezły haracz

Agania napisał(a)

Fajny ogród powstaje i z projektem marzeń
Z tymi lipami masz tak jak ja z brzozami, też już rosły jak kupiliśmy
działkę pod ogród i budowę domu.
Ja też jestem kociarą, twoje mają osobliwe charakterki i są urocze

Wkrótce wiosna będę zaglądać

Serdecznie zapraszam

Nowa12 napisał(a)

Witaj kociamamo . Bardzo przyjemnie się czyta twoją opowieść. Teraz jak jesteś na ogrodowisku na pewno będziesz robić więcej zdjęć. To nieuniknione .

W czasach starego ogrodu i początkach tworzenia nowego prawie nie robiłam zdjęć. Starego bo kto by to oglądał. Nowego - robić to trochę robiłam, ale duża część wyszła mało ostra. Niestety nie sprawdziłam na komputerze jak z jakością.

Teraz dopiero czuję jakie to ważne. No bo jak piszę to dobrze byłoby coś wstawić

No to wstawiam. Zdjęcia z ostatniej środy 27 lutego. Robione w biegu. Niestety dzień był pochmurny.

Pierwsze krokusy i przebiśniegi. Żonkile nie chcą być gorsze i tez już wychodzą

I tulipki w doniczkach. Różnią się wielkością bo są rożne odmiany.

deszczowymaj napisał(a)

Aleja lipowa w pobliżu domu,zapewne cudowne widoki ale tych liści i całej reszty to nie zazdraszczam ..brryyy

Zdjęcia miodzio

Przykro mi z powodu śmierci Twojego taty wiem jakie to straszne przeżycie..ja mimo młodego wieku, straciłam już oboje rodziców ,od śmierci mamy minął rok a ja nadal nie mogę się z tą stratą pogodzić.

Przykre to,że takich lekcji życia musimy doświadczać .

Lata młodzieńcze mam już zdecydowanie za sobą. Brak mi wyobraźni co trzeba przejść tracąc w młodym wieku oboje rodziców. Bardzo współczuję.

Tata był ogromnym pasjonatem pracy w ogrodzie. Uwielbiał to. Czasami nosił przez kilka dni jakiś ususzony patyczek. Wsadzał go do ziemi i nie pamiętam, aby się nie przyjął. Kilka gatunków jabłek na jednym drzewku też nie stanowiło problemu. Czasami to się śmiałam, aby posadził papierek po cukierku to dzieci będą miały duuuużo radości Istny Miczurin.