Malwes, ja jestem na polnoc od W-wy, od 15 pada i przechodza burze, oberwanie chmury bylo jakas godzine temu

Ale Cie na wspomnienia wzielo... No i wywolalas fale wspomnien u mnie....

Pamietam taki moment, nie wiem ile mialam lat, moze z 7. Mielismy olbrzymie krzaki bzu, kwitly na fioletowo, pamietam jak dzis ten bez. Padal deszcz a ja biegalam po tym deszczu, a tata stal w drzwiach i sie smial, echhhhh

Fajnie to, malwes, opisałaś
Też mi się nastrój refleksyjny udzielił

abrakadabra napisał(a)

Fajnie to, malwes, opisałaś
Też mi się nastrój refleksyjny udzielił

Dokładnie.
Malwy, mieczyki u babci w ogródku, krzak hortensji potężny i jego piękne, niebieskie kwiatostany. Rabaty z kwiatami jednorocznymi wysiewanymi w rządku jak warzywa
Ehhh, lepiej nie wspominać. Zbyt wrażliwa jestem

Bardzo Wam dziękuję za miłe słowa - Bociek zresztą jest Mistrzynią tworzenia przepięknych, klimatycznych opisów....
Taki to burzowy dzień wspomnień był.
A tu kilka obiecanych fotek....

Burzowo:

I po burzy:

Widok na tylny "ogród" z tarasu:



Strona wschodnia widok z przodu domu:

I z tylnego tarasu:


Strona zachodnia widok z przodu domu:


I front fotografowany od bramy garażowej:

I mam do Was pytanie:
Co posadzić w tej "donicy"? Czy coś co będzie się pięło po elewacji (mam mieszane odczucia) czy coś zimozielonego, czy coś innego?



Nie mam pomysłu zupełnie....Może coś podpowiecie?

kompozycje sezonowe można w takiej donicy robić, z roślinami jednorocznymi - ale jest z tym troche pracy

wszystko co posadzisz na stałe może przemarzać zimą

Gosiu, masz ogród w sam raz, nie za mały i nie za duży. Wszystko jest do ogarnięcia, nawet przez jedną osobę. Piękny porządek zrobiłaś, teraz nic tylko sadzić. Będę Ci kibicować.

borówcowy-raj

Oj, przypomniałaś mi Gosiu jak 4 lata temu sprzedawaliśmy nasze pierwsze mieszkanko. Wyprowadzaliśmy się na początku kwietnia. Bardzo to przeżywałam, bo choć było malutkie, to jednak było to nasze pierwsze własne, wymarzone, wyczekane .... Do dziś wspominam jak nam się tam dobrze mieszkało i mamy tyle miłych wspomnień z tego miejsca ... Faktycznie, masz super przygotowany teren do działania Będę zaglądać

Bardzo Wam dziękuję dziewczyny - razem tak raźniej.

Ech, ja się ostatnio jakaś sentymentalna zrobiłam. Może dlatego, że życie tak szybko pędzi. Mam wrażenie, że niby niczego nie powinnam od życia chcieć - dzieci są zdrowe, pracę mamy, na jedzenie i lekarza nie brakuje - a jednak gdzieś w tym wszystkim daleko do takiej radości i czerpania z życia garściami. Świat jest jakiś inny - cieszę się, że chociaż w tym wszystkim moje dzieci uwielbiają czytać i spędzają większość czasu nad szeleszczącymi i pachnącymi drukiem kartkami a nie nad iPadem czy konsolą. A pamiętam, jak kolorowy telewizor miał u nas w bloku tylko jeden sąsiad i pozwolił mi przychodzić na Guliwera, którego puszczano na dobranockę. I z rozczuleniem wspominam widok sąsiadów schodzących po mleko czy gazetę w szlafroku a nawet czasem w papilotach .

Ach...patrzę z nadzieją na pogodę - już dziś chłopak siostrzenicy zwiózł sprzęty, w środę runda z roślinkami i zacznę robić zdjęcia jak zaczniemy wytyczać rabaty, kopać pod rurki do nawodnienia..., pogoda ma dopisać choć jakoś się "stresuję" tym wszystkim. Ale ekscytacji też nie brakuje