Groźny żywioł ale jak pieknie wygląda.

Ewo, pokaż tą rzeczkę w normalnych rozmiarach z podobnej perspektywy.

Na następny dzień wróciła do swojego korytka. Na zdjęciu jeszcze nieco rozhukana. Czułam się jak biblijny Noe po potopie - "a następnego dnia Pan Bóg zesłał słońce" (jakoś tak to było).

No jest różnica....

Witaj Ewo, taki uroczy strumyk, ale jaki potrfi być groźny. W mojej okolicy woda stanowi duże zagrożenie. Na szczęście u mnie groźny jest tylko wysoki poziom wód gruntowych. Dwa lata temu przez całe lato wybierałam wodę z piwnicy. Wspomniałaś, że przeglądasz angielskie blogi o ogrodach. Daj jakiś namiar. Ja często zaglądam do amerykańskiego Dirt Therapy.
Odpowiedziałam na Twój wpis o pszczołach na moim wątku.
Pozdrawiam, Aldona

Pszczelarnia napisał(a)

Na następny dzień wróciła do swojego korytka. Na zdjęciu jeszcze nieco rozhukana. Czułam się jak biblijny Noe po potopie - "a następnego dnia Pan Bóg zesłał słońce" (jakoś tak to było).

Dobrze to określiłaś.Co za cudny widok.

oj wspaniałe zdjęcia z potęgi natury; i to nasze dźwiganie sie i pogodzenie z naturą; miałam okazje widzieć takie momenty w Kotlinie Kłodzkiej tuż przed godziną ,,O';, nie masz tam łatwo Pszczółko

A kto mówił, że będzie łatwo?

Pszczelarnia napisał(a)

Na następny dzień wróciła do swojego korytka. Na zdjęciu jeszcze nieco rozhukana. Czułam się jak biblijny Noe po potopie - "a następnego dnia Pan Bóg zesłał słońce" (jakoś tak to było).

i całe szczęście; ale mimo grozy, zachwyciłam się tymi kamieniami na brzegu, przydałyby się