Ja to mam ciarki, (z natury dość empatyczna jestem), więc wyobrażam sobie Ciebie przy tej robocie i podziwiam z całego serca! Efekt świetny. I tak myśląc o tych obrzeżach, to można by "zgubić" przejście od krawężników do miejsca bez nich jakimiś trawami i paprociami (ładnie rozkłada się czerwonozawijkowa) wylewającymi się na krawężnik, a potem te same lub podobne niech się wylewają spoza płyt w miejscach gdzie już krawężnika nie ma. Nie wiem, czy zrozumiale napisałam

To tak jak ja swojego upitolonego Sangokaku. Codzienne chodzę go odwiedzać i sprawdzić ile urósł .



He he he, chciałabym to zobaczyć . Zaraz sobie znajdziesz nową robótkę.

A ja wrócę jeszcze do Twojej ścieżki w lesie, bardzo, bardzo mi się podoba.
Myślałam o czymś podobnym u mnie pod sosnami, tylko nie tak od linijki, bo u mnie bardziej dziko i bez kancików. Jakby co to trochę zgapię, mogę?
Pozdrawiam!

A, i jeszcze jedno, Kasya, jesteś? To dla ciebie. Elizabeth zaszczyciła mnie czterema kwiatkami na samym dole krzewu Są cudne.



No i weź tu człowieku zrób zdjęcie jak tło jest wiecznie rude. Tu kompozycja z kocim ogonem. Chłopak wyraźnie czuł się niedoceniony. Niemal połowę zdjęć mam z namolnym sierściuchem. Jak nie w całości to przynajmniej w części

Zgapiaj do woli. Aż jestem ciekawa jak można takie płyty położyć nie "od linijki"

Nowa roślina u mnie, wielosił. Jestem zaskoczona, jak bardzo pasuje do leśnych klimatów. Wcześniej jej nawet nie rozważałam. Ale Ania Kwartet ma siłę perswazji. Prawdę mówiąc, nawet mnie nie musiała długo namawiać

No i weź tu człowieku zrób zdjęcie jak tło jest wiecznie rude. Tu kompozycja z kocim ogonem. Chłopak wyraźnie czuł się niedoceniony. Niemal połowę zdjęć mam z namolnym sierściuchem. Jak nie w całości to przynajmniej w części

No nie mam pojęcia, dlaczego ze wstydem wstawiałas te zdjęcia. Ogród boski, model też boski .
I cudowna magnolia