Skończyła się rozpusta, spacery. Czas wracać, rozstanie z najbliższymi, tęsknota i nadzieja, że jeszcze będziemy tak blisko jak tylko my wiemy, co to jest miłość i bliskość...
Dzień się kończy i wczorajsza nauka o szczęściu czy na coś się zda?
Jest biało od śniegu, szaro, zimno i ponuro, obco i daleko...gdyby ktoś mi pozazdrościł. Nie lubię wyjazdów i powrotów,nie lubię świąt bez bliskości bliskich. Jednak wyszukam coś na plus, łatwość i szybki dostęp przez internet, jakże inny niż było to w stanie wojennym...
Nawet moja fotorelacja dotrze szybko i nie tylko do znajomych z Ogrodowiska. Najcenniejsze w życiu to bliskie osoby, zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, reszta mniej ważna. I tego wszystkim życzę!
Na koniec dodam, że zajrzałam w Niagarze do sklepu świątecznego i może tylko żałuję, że nie kupiłam obrazu z migocącymi światełkami na ponure jesienne dni.

Zaglądam gdzie Cię znów wywiało

Super, że mogłaś zobaczyć tyle fajnych rzeczy... a jeszcze bardziej super, że mogłaś spędzić czas z rodziną.

Wnuczka urodę ma po mamie, a wnuk po tacie... lepiej nie mogło się zdarzyć

weronika77 napisał(a)

weronika77 napisał(a)

Skończyła się rozpusta, spacery. Czas wracać, rozstanie z najbliższymi, tęsknota i nadzieja, że jeszcze będziemy tak blisko jak tylko my wiemy, co to jest miłość i bliskość...
Dzień się kończy i wczorajsza nauka o szczęściu czy na coś się zda?
Jest biało od śniegu, szaro, zimno i ponuro, obco i daleko...gdyby ktoś mi pozazdrościł. Nie lubię wyjazdów i powrotów,nie lubię świąt bez bliskości bliskich. Jednak wyszukam coś na plus, łatwość i szybki dostęp przez internet, jakże inny niż było to w stanie wojennym...
Nawet moja fotorelacja dotrze szybko i nie tylko do znajomych z Ogrodowiska. Najcenniejsze w życiu to bliskie osoby, zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, reszta mniej ważna. I tego wszystkim życzę!
Na koniec dodam, że zajrzałam w Niagarze do sklepu świątecznego i może tylko żałuję, że nie kupiłam obrazu z migocącymi światełkami na ponure jesienne dni.

Trafiłam do Ciebie od Bożenki(Bogdzi)i tak z ciekawości gdzież tak daleko pdróżowałaś....a tu trafiłam na taki wpis. Piękne to co piszesz i dało mi do myślenia....dzięki za ten post

Twojego ogrodu nie zwiedziłam jeszcze, a to błąd...duży błąd...spróbuję nadrobić

Witaj w domu Weroniko . Wspaniała podróż ,az mam dreszcze jak przegladam zdjecia. Tyle pieknych rzeczy .Byłam kiedyś w Kanadzie w Vancouwer (dosc czesto ) i w Victorii .Bardzo mi sie podobało ,chyba jedyne miejsce gdzie mogłabym sie wyprowadzić bez zastanowienia Myslalas kiedys zeby sie wyprowadzic ? wyobrazam sobie tylko Twoja tesknote..

Ja z kolei trafiłam od Sebka Zajrzałam do Wizytówki Twojego ogrodu - pięknie i faktycznie bajkowo. Jeżeli pozwolisz, zostanę na dłużej
Pozdrawiam

Witajcie w domku czyli kombinowany lot, nie taki zły
Piękna relacja, ciekawe zdjęcia, cudna rodzina, fajnie nam to opowiedziałaś, ja oczywiście liczę jeszcze na wrażenia przy okazji spotkania wy pędziwiatry, zawsze w podróży, nadzieja jest na spotkanie
fajnie, że taki udany wypad, cmokam

Ale znów daleko Was wywialo Piękne miejsca znów zobaczyliscie

Piękne miejsca zwiedziliście Weroniko, dziękuję, że zechciałaś się tym z nami podzielić. Szpaler datur z begoniami w nóżkach mnie oczarował. Pozdrawiam

Niesamowita wyprawa, piękne widoki