Witaj Jolu , masz tych roślinek ... Twoje rabaty są takie bogate w różnorodność bylin, takie wesołe moje takie monotonne ... zaznaczam i podglądam

Joku napisał(a)

Aniu, wychowałam się w domu położonym poza wsią, najbliżsi sąsiedzi w odległości co najmniej 100 m więc wiem o czym piszesz. Ale dzisiaj nie chciałabym tak mieszkać jak ty. Umarłabym ze strachu

Jolu też się bałam ,że będę się bać , ale na razie nie mam żadnych lęków. dzisiaj wyjątkowo jestem sama i też jest w porządku, spokojnie.
Jolu przeczytałam cały Twój wątek, a drugi dokładnie"przekartkowałam". Ty jesteś dzielna i odważna dziewczyna, żono marynarza
Piszesz,że powoli dochodzisz do sprawności, a tak dokładniej: Jak się egzystuje kilka miesięcy po takiej operacji?

Joku napisał(a)

Musiałam zacytować, urokliwa ta ścieżka

Joku napisał(a)

Jolu, zaintrygowała mnie ta roślinka. Co to za jedna?

Aniu z Uroczyska mam nadzieję że nie znudził ciebie lektura mojego wątku. M od ok. 10 lat nie pracuje na statkach, cieszymy się oboje że możemy być razem. Ale wspomnienia są. Zwłaszcza o miejscach, które odwiedziłam bardzo egzotycznych.

Dochodzenie do pełnej sprawności trwa tym razem o wiele dłużej niż za pierwszym razem - bo oba stawy mi się zużyły . W skrócie wygląda to tak: około tygodniowy pobyt w szpitalu po operacji, w międzyczasie nauka chodzenia o dwóch kulach, równocześnie rehabilitacja czyli ćwiczenia samodzielne w domu i pod okiem rehabilitanta. Przez pierwsze 6 tygodni chodzi się przy pomocy dwóch kul bo nie można obciążać operowanej nogi. Wtedy problemem jest przeniesienie czegokolwiek bo obie ręce zajęte. Ale ja opracowałam tzw. taśmę i dawałam radę. Później chodzi się z jedną kulą a jak zaczyna się zapominać zabrać ją ze sobą to można już bez .
Praca w ogrodzie przez pierwsze miesiące odpada, u mnie był dodatkowy problem bo nie mogłam kucnąć ani schylić się do ziemi. W ogrodzie teraz robię przeważnie na kolanach i idzie mi coraz lepiej.
Dodam jeszcze że dla ogrodomaniaka najlepszym czasem na operację jest późna jesień bo ogród mniej więcej uprzątnięty i do wiosny można się wyrobić z osiągnięciem sprawności do nowych zadań .
No, to się rozpisałam .

Mariola, ścieżka też mi się podoba zwłaszcza jak na nią patrzę od strony przedogródka. Wtedy nie widać niedociągnięć tylko bujność roślin.

Ewa to jest kuklik ponoć odmiana Mai Thai.

AnnaMS napisał(a)

Witaj Jolu , masz tych roślinek ... Twoje rabaty są takie bogate w różnorodność bylin, takie wesołe moje takie monotonne ... zaznaczam i podglądam

Przeoczyłam twój wpis więc się poprawiam . Miło mi ciebie gościć. Piszesz że twoje rabaty są monotonne, nie zgadzam się się z tym zupełnie. Tyle w nich odcieni zielonego, faktur. Bardzo mi się podobają.

Joku napisał(a)

Przeoczyłam twój wpis więc się poprawiam . Miło mi ciebie gościć. Piszesz że twoje rabaty są monotonne, nie zgadzam się się z tym zupełnie. Tyle w nich odcieni zielonego, faktur. Bardzo mi się podobają.

Jolu, monotonne z uwagi na gatunki roślin, hosty, paprocie, kopytnik, kilka trawek ... a u Ciebie te rabaty kipią różnorodnością, kwiatuchy mają słońce to się panoszą super się prezentują
Oj Jolu, to się troszkę ocierpiałaś, życzę szybkiego powrotu do całkowitej sprawności

Slicznie, zielono, sąsiada nie zazdroszczę w takiej bliskości, u mnie za płotem też jest działka pusta, aż się boję jak ją ktoś kupi i wybuduje tam coś

Robisz na kolanach, a kucać możesz?

Aniu ja też zaczynam ograniczać gatunki. Właśnie ze względu na zdrowie szukam pomysłów na mniej pracochłonny ogród, obserwuję co u mnie mniej pracy wymaga. Paprocie i hosty oraz różne zadarniacze spełniają moje oczekiwania.
Cierpienia aż takiego po operacji nie było, raczej niewygoda. W pracy widuję ludzi którzy nacierpią się bardziej z powodu innych chorób.

Mirka szukam pozytywów w tej sytuacji .
Kucać jeszcze nie mogę i nawet nie próbuję bo nie powinno się zginać stawów bardziej niż 90 st. Ale rękami do podłogi już mi nieco bliżej . Optymizm we mnie wstępuje.

Kuklik bardzo ładny, życzę zdrówka.