Tereso, też dotarłam. Wreszcie. Widziałam Cię u siebie i u znajomych, zajrzałam szybko na domowy wątek, teraz dotarłam tutaj.

Jest pięknie.
Historia trochę smutna, bo rodzice nie nacieszyli się tym kawałkiem ziemi. Dobrze, że mama wie, że jest w dobrych rękach, nie zmarnował się.

Szkoda, że tak mało mamy czasu na kontakt z naturą, na odpoczynek.

Piękne i wyjątkowo klimatyczne miejsce. Zdjęcia też mistrzowskie.

Tereniu nie poluję z broni tylko z aparatu, ale teraz już nie bo zdrowie coraz gorsze i nie wypuszczam się na takie eskapady, ale mam na swoim koncie wybudowana ambonę kiedyś bardzo często obserwowałam las i jego mieszkańców a ta akcja z jeleniami miała miejsce jakieś 30 lat temu została w pamięci, czego człowiek nie robił jak był piękny i młody

Witam, jestem pod wrażeniem, jest cudnie, nie myśleliście się tam osiedlić na stałe, pozdrawiam.

I takie wschody księżyca:

trafiłam przypadkiem przeczytałam i mam niedosyt!!! tak pieknie opowiadałas że zezłościłam się że Cie poganiali a Ty uległaś Czytało mi się jak wstęp do pieknej powieści.... i nie wiem co ciekawsze opowieść czy fotki W takich historiach jest tyle magii... A tak poważnie to śliczne masz widoki na wschody i zachody. Jak kupowaliśmy dom 2,5roku temu to wokół była prawie pustka miałam widok na bocianie gniazdo, a teraz sąsiedzi się pobudowali, gniazda nie widać jeszcze tylko z jednej strony mam widok na pola