Przypomniało mi się zdjęcie mojego wuja zrobione kilka, może kilkanaście lat temu gdzieś w białostockim. Na zdjęciu siedzi na krześle pod drzewem i czyta książkę ... wokół nieskoszona trawa, niesfornie rosnące krzewy... sama natura... ze zdjęcia bije błogi spokój... a wujowi nic więcej nie potrzeba ... Zdjęcie bardzo proste, niczym specjalnym się nie wyróżniające, pewnie część osób uznałoby je za nieciekawe, a zrobiło na mnie takie wrażenie, że do dziś je pamiętam...
W innym bardziej zadbanym ogrodzie nie byłoby tego efektu - piękne rośliny odwróciłyby uwagę od atmosfery na zdjęciu... wuja docenia ten błogi spokój i jeździ w tamto miejsce co roku na kilkanaście dni, by poczytać, odpocząć, a ja.... ja nie pamiętam kiedy ostatnio na chwilę przysiadłam... o poczytaniu książki w ogrodzie nie wspomnę...

im więcej pracy tym ja bardziej w swoim żywiole i to obojętnie w jakiej dziedzinie

Plany na jutro:
* skosić ostatni raz trawnik,
* pozbierać chociaż trochę liści z rabat
* posadzić te nieszczęsne 30 cebul tulipanów
* zrobić zdjęcie ścieżki za skarpą

Czerwone muchomorki w zasadzie nie są trujące, co najwyżej niejadalne Szkoda, że wyrzucił... Z waszych aktualnych chyba najbardziej podobają mi się te małe z żółto niebieskimi kapeluszami

ooo kochana ,prawdziwy las,wiewióry,grzyby...zapach musisz mieć tam cudowny))

Wspaniałe wspomnienie.........
Też bym chciała czasem tak przycupnąć, nie przejmować się, nie widzieć rzeczy do zrobienia ...ale..
..w dużej mierze to zależy od osobowości i charakteru danej osoby.

Ja wiem że do takich nie należę i podpisuję się pod Twoim ospisem



może za jakiś czas "dorośniemy" do tego żeby pozwolić sobie na taki błogi odpoczynek - ale patrząc na Małą Mi - to chyba nie nastąpi tak szybko hahahahaha - podobna krew, podobne objawy chorobowe

Buziaki zostawiam