Ja na tej skarpie widze duuuze kamienie i tam, miedzy nimi wcisniete roslinki Bardzo podoba mi sie watek Norweski ogrodek i moze dlatego

Spora, ale z taką można sobie jeszcze poradzić, moja niestety większa nieco (jakieś trzy razy wyższa i o jakieś 10 m szersza, no i ta duża stromość u mnie). Ja narazie odpuściłam, bo funduszy brak, a na to, co bym chciała, to dużo potrzeba Pozostawiam ją dziką (to też ma swój urok), ale nie przyszłam tu mówić o mojej skarpie, tylko o Twojej. Jak zrobisz, to będzie pięknie. Pozdrawiam cieplutko

Gosia walnij Ty na ta skarpę za domkiem irgę płożącą i będziesz miała z głowy a kredensa zrobione?buziole

hejka... zdjęcie skarpy przywołałao przepiękne wspomnienia....patrząc na projekcik też jestem w szoku...Gośka, Ty to potrafisz....i wiem, że wykonanie też będzie WOW...Ty juz prawie profesjonalistka jesteś...bardzo mi to imponuje Twoja pracowitość i dążenie do celu

a ja jeszcze nie kopię...choć pogoda ku temu sprzyjająca....w sobotę "ogarniałam" obejście"...plewiłam...grabiłam...śmieci posylwestrowe zbierałam....a wieczorkiem "umierałam"... SKS chyba, czy cuś?

buziam Gosiu

p.s no własnie, a co z tym kredensem?...miałas pokazać efekt końcowy

Do Sylwestra nadrobiłam.. a Kotki dwa widziałam już na FB Świetne fotki

Plany ambitne, chciałabym takie rysować Ja dziś troszkę pogrzebałam w ogródku, wszystko z ziemi wyłazi a clematisy przyrosty mają. Pozdrawiam

Dorota ja bym Go chętnie wypuściła Bo mam serdecznie dość samochodów i zabawy nimi, wymyślania co 10 minut nowej zabawy itd, itd...... Napisałaś u Zety post i powiem Ci, że ja mam inne odczucia...... dziecko to masa problemów, nerwów i cierpienia (dziecka i mojego) i tylko drobne i nie częste chwile przyjemne.... Tak czuję i jak sobie o tym myślę to chyba zła ze mnie matka.....

Kasiek tam sa kamienie ale nie wygląda to dobrze. Te kamienie musiałyby być gigantyczne, żeby wyglądały tak jak sobie wyobrażasz

Agnieszko u nas są dwie skarpy.... ta, którą robić będę jest mniejsza ale jest jeszcze jedna, która prowadzi nad jezioro. Ta ma 30 metrów szerokości i ciągnie sie przez jakieś 90 metrów.... Myslimy nad tym, żeby zrobic tarasy bo inaczej utrzymanie jej w "czystości" jest niemożliwe. Ona jest teraz w stanie dzikim. Rosnie tam wszystko naturalnie. Niestety to jest zbyt duża powierzchnia, żeby ścinać przekwitniete trawy i kwiaty kosa spalinową a traktor tam nie wjedzie......

Ania irga tyz będzie Ale chce, żeby skarpa była przedłużeniem ogrodu Kredens w dalszym ciąu czeka na gałki i koszyki ale ogólnie juz jest użytkowany

Beatko plamy nie ja komponowałam Ja tylko dobrałam rosliny Profesjonalistka ze mnie żadna
Ja własnie myślę czy by do Kubusiowa nie jechać i popielić trochę

Mała buziam!

Gosiu no rośliny daja czadu..... juz sama nie wiem czy to dobrze czy nie.....

Gosia. Nigdy nie wolno Tobie tak myśleć!!! Nigdy!!! Dla Twojego Syna jesteś całym światem i najlepszą Mamą, którą kocha!!! I zapewniam Cię, że też miałam takie odczucia. I niestety odrzucałam wtedy wszystkie zapewnienia, że będzie lepiej. I też miałam dość. To normalne, naturalne i nie powinnaś się o to obwiniać. Jesteś wyczerpana. Fizycznie, psychicznie, emocjonalnie. Ale czy gdybyś była złą matką, byłabyś w takim stanie? Nie. Bo wtedy siedziałabyś z nogą na nogę, przeglądała kolorową prasę i w nosie miała zdrowie Dziecka. Twój stan świadczy o tym, że jesteś najlepszą Mamą, jaką Kuba może mieć. I zobaczysz, że już niedługo podziękuje Tobie za to. Posyłam Tobie dobre myśli. I życzę, byś znalazła czas na odpoczynek.

Gosia A gdzie widziałaś takiego bodziszka A mogę prosić jak będziesz kupować to i dla mnie byłabym Ci niezmiernie wdzięczna

Marta dzisiaj czułam się jak wyrodna matka...... Poszliśmy z Kuba do dentysty na wyjęcie lekarstwa i założenie plomby. Kuba był uśmiechnięty do momentu uruchomienia "wiertarki". Jak wpadł w histerie tak nic nie pomagało. Lekarz kazała mi się nie odzywać i tłumaczyła mu, co i jak. Spróbowała jeszcze raz z wiertarką i koniec... poddała się mówiąc, że "Kuba idziesz do domu bo ja nic nie moge zrobić". Kuba siedział zapłakany z trzęsącą sie brodą, lekarz myślała, że wyjdziemy a ja kucnełam i stanowczym ale spokojnym głosem powiedziałam, że zostajemy (mało sama się nie rozpłakałam, że dziecko narażam na taki stres). Wytłumaczyłam co i jak, że nie opłaca nam sie wracać, i że znowu sie będzie denerwować, że lekarz go nigdy nie oszukała i jak powiedziała, że boleć nie będzie to nie będzie i Kuba dał się położyć. Otworzył buzie, troszkę płakał ale cały czas mówiłam co lekarz robi (trochę ściemniając ). Porównywałam "wiertarkę" do myjki ciśnieniowej, plombę do gipsu, którym Kuba łatał mi dziury w kredensie, wiertarka "zmieniła" swe oblicze na polerkę, którą przyrównałam do papieru ściernego, którym Kuba wygładzał zagipsowane wcześniej dziury w kredensie, żeby były gładkie.....Trzymając Go za rękę cały czas, czułam jak Kubie cały lęk przechodzi. I tak dziecko ma piękna niebieską plombę a ja usłyszałam: "Kuba ale Ty masz fantastyczną mamę"

Co nie zmienia faktu, że walnęłabym teraz sobie setę!

....żeby być rodzicem trza mieć stalowe nerwy......