Danka, ale nie kochałaś stanu wojennego, tylko tak jak ja - jakiegoś chłopaka. W moim przypadku, całe szczęście że nie został moim mężem. A był "najpiękniejszy w klasie".

Stan wojenny.... ojciec w nocy z 12/13.12. przemykał ulicami Wrocławia a w tym czasie bezpieka szukała Frasyniuka i Bujaka (Pafawag)....., ciocię zabrali na kilka dni na Łąkową we Wrocławiu. Potem była Pomarańczowa Alternatywa, marsze krasnali i wiece studenckie.

Nigdy więcej.

Straszne wspomnienia ...
Z XI piętra mojego malutkiego mieszkania widziałam czołgi jadące na stocznię, a w domu trójka malutkich dzieciaczków (3 latka i bliźniaczki półroczne) Strasznie się bałam ...
Na szczęście nadeszły inne czasy i teraz mogę cieszyć się z Wami rozmawiając na Ogrodowisku

Słonecznych dni życzę

Ozdoby świąteczne pomysłowe i ekologiczne. Po Świętach pójdą na kompost i nie będą zalegać w śmieciach. Mieszkałam w Gdańsku, jak ogłosili stan wojenny i potem jeszcze kilka lat po. Z tego okresu najbardziej pamiętam jak ludzie się jednoczyli, zwykli mieszkańcy Gdańska. My za "Solidarnością" byliśmy jedną wielką rodziną. Bynajmniej tam gdzie mieszkałam. Pamiętam doskonale atmosferę tamtych dni.

Mój mąż, wtedy w liceum, widział z kolegami pacyfikację 'Wujka', z górki przy kopalni. Jak się teściowa dowiedziała, że tam był, mało nie padła, tam przecież kulki latały dookoła. A ojca jego kolegi ze szkoły wtedy zabili na tym "Wujku", mieszkał obok. Mój kuzyn pracował w szpitalu do którego przywozili rannych, zomowcy ich pilnowali, przeżył wtedy traumę, był młodym lekarzem.
Teraz to już tylko historia...

To ja jeszcze dodam radośniej. Najlepiej kardynał Gulbinowicz opowiada o tych wydarzeniach z piękną wileńską pogodą ducha (jak bezpiekę w pałacu biskupim podejmował albo gdzie trzymał kasę Solidarności: "o proszę spojrzeć na ten pawlacz nad schodami, tam Siostra (prowadząca dom) trzymała "zapasy kuchenne...."). Byli tacy co spali na sztandarze Solidarności.
I teraz pozostaje nam już tylko pamiętać i szanować wolność (w obszarze moralnym/egzystencjalnym i intelektualnym).

O jejku, Grażyno ale się u Ciebie zrobiło "sztandarowo".

bociek napisał(a)



już nas straszą zimą ale są oznaki marnej zimy: biedronki są w tujach, krety kopią jak na wiosnę, pod samą powierzchnią gleby jest dużo larw i innego paskudztwa, liście długo pozostają na brzozach i bywają jeszcze zielone listki, osy jeszcze nie śpią i muchy, oraz ogromna ilość niekąsających komarów itd pozdrawiam

Niech Cie Bog blogoslawi za te slowa Oby sie sprawdzily

jeszcze tylko 2 tygodnie a dnia zacznie przybywać wytrzymamy tym bardziej że jesień nas rozpieszcza a potem już tylko wiosna i szaleństwa w ogrodzie pozdrowionka

Tak Bogusiu! Potem już tylko wiosna! Nawet na parapecie ruch się zrobi dla niepoznaki!

No proszę Grażynko potrafisz zdobić klimat całkowicie oddany ...