Iza szacun. Piękny busz. Uspokajająca zieleń.

Izunia, ja Ci pisałam, ze na wakacje przyjadę? Już nawet wiem, gdzie mam namiot rozstawić
Przepięknie!!!

Od małego puszczałam na ogród. Najpierw w szelkach, na smyczy. Potem były coraz dłuższe sznurki, żeby teren poznawały ale przyzwyczajały się że dalej nie można. W końcu mogłam pracować a kot przywiązany na kilkunastometrowym sznurku do drzewa i tak stwierdzał że chce być blisko mnie i już przestawał dalej zwiedzać. Trzeciego roku już nie używałam sznurka a koty przyzwyczaiły się że dalej nie chodzą.
Było to bardzo męczące, ciągle trzeba było pilnować by się nie plątały i żeby nie plątały i nie niszczyły roślin. Ale warto było. Teraz mają przyjemność z ogrodu, a ja spokój. Od czasu do czasu jak stracę z oczu, to wołam po imieniu. Przychodzą, pomiziają się i znów idą spać pod jakąś różę lub obserwować jaszczurki i żaby. Jak wracam z ogrodu do domu, to wołam i koty wracają ze mną.

No Kwarteta trzeba do siebie ściągnąć niech doradzi bo zapadnę na jakąś chorobę przez Izkę....

Ten Rohan Obelisk piękny. Muszę się wczytać, czym się różni od Dawyck Purple. A najlepiej kupić i obserwować w realu
Oj te koleżanki, na nie zawsze można liczyć