Obejrzalam foteczki...WOW! jakie przyjecie i jakie usmiechniete buziole ! Super organizacja!
Kasiu Twoja laurka ( nie wiem jak to powiedziec bo szukam slow ktorych nie ma ) FANTASTYCZNA, CUDOWNA, MAGICZNA poprostu CACUSZKO! Naprawde swietny pomysl i jak fachowo zrobiony!!!Gratuluje!

zbigniew_gazda napisał(a)

Gosiu kwiaty kwiatami ale laurka to mistrzostwo świata. Gratuluję pomysłu i wykonania.

Gosiu, mogę tylko zacytować Zbyszka
A jeśli chodzi o bunt maluchów, to mogę Ci powiedzieć, ze bunt dwóch maluchów to jest dopiero coś
Córka ma bliźniaków rok starszych od Twojego i wkoło podpytuje kiedy to się kończy ..

Bunt - się tylko nasila
Mój Fiso ma 4,5 roku i jest tylko gorzej
Teraz ma juz swoje zdanie, swoje upodobania, a że jest jedynak w całęj okazałości to pokazuje na co go stać

Sabinko, Jolu dzięki za miłe słowo

Joaśka ja już jestem załamana a z tego co piszecie wynika, że to się nigdyyyyyyyyyyyyyyyy nie skończy. Chyba się szybciej wykończę ja niż te bunty minął

Ja tez mam taka mala buntowniczke, ale nie przejmuje sie tym bo wiem ze to taki wiek. Dzieciaki w tym wieku chca nas nasladowac i tak jak my mamy swoje zdanie tak i one je maja. Teraz kreuja swoj swiat, a ich wyobraznie jak tak bardzo nieograniczona, ze my dorosli nie potrafimy tego okielznac. Dlatego Gosiu nie przejmuj sie, czasem musisz ulec, ale nie za duzo! Twoje warunki sa wazniejsze! Zycze sily i powodzenia!

Ważne,żeby dzieciak miał jasno określone granice.I konsekwentnie tego trzeba się trzymać.Nawet jeżeli ustępujesz, musi wiedzieć,że to jest wyjątek- w przeciwnym razie stale będzie wymuszał, bo wie że jesteś miękka i ulegniesz.To są nieźli kombinatorzy.Przerobiłam to z własnymi dziećmi i z wnukami. I rodzice muszą mieć jednoznaczne wspólne stanowisko w sprawie,a nie tata pozwoli,na przekór mamie, albo odwrotnie.
Pozdrawiam strapionych rodziców buntowniczych dzieci.

O tak Haniu, swięta racja z tym trzymaniem wspólnego frontu przez rodziców! To podstawa, żeby dziecko nie "zgłupiało", ale to trudne....

Ostatnio czytałam bardzo fajny wywiad z Beatą Tyszkiewicz i Karoliną Wajdą o wychowywaniu dzieci i relacjach matka-córka (mozna przenieśc na ogólnie matka-dziecko). Karolina przytoczyła taką historię o tym jak kiedyś na przekór mamie, która zabroniła jej iść na spotkanie z chłopcem, wsiadła na konia i powiedziała, że i tak pojedzie. Pani Beata zagroziła, że jeśli to zrobi to zabierze jej konia (a był to Karoliny pierwszy własny wyczekany koń). Pojechała. Pani Beata słowa dotrzymała i sprzedała konia. A Karolina mówi teraz, że to było OCZYWISTE dla niej i ona wiedziała, że matka DOTRZYMA SŁOWA, bo jej to OBIECAŁA. Bo obiecywać nie zawsze oznacza coś dobrego, chodzi właśnie o dotrzymanie danego dziecku słowa i nie cofanie OBIETNIC, obojętnie, czy są dla dziecka nagrodą czy karą. IO dlatego zawsze wierzyła matce i wiedziała, że co by się nie wydarzyło mama dotrzyma słowa...

Dzięki temu trochę inaczej spojrzałam na to co mówię dzieciom, co im OBIECUJĘ i staram się slowa dotrzymać, choć nie jest łatwo czegoś nie "chlapnąć"

Wychowanie dziecka to nie taka prosta sprawa jakby się wydawało... Kiedy nasz Kuba był jeszcze malutki lubiłam oglądać program Doroty Zawadzkiej, przydałoby się teraz obejrzeć jakieś powtórki i stosować na bieżąco jej rady Kiedy Kuba był sam to było troszkę lżej... teraz jak jest dwójka to czasami porostu wysiadam... :/ Kuba przy Natusi to był aniołek.... Ta dopiero rozrabia... tylko pomysły chyba brat podsyła....

Też czytałam ten wywiad Beaty Tyszkiewicz i jej córki. Przeczytałam zimą książkę Beaty "Nie wszystko na sprzedaż" Dobrze się czyta, i zupełnie z innej strony spojrzałam na znaną aktorkę. Najbardziej mnie zdziwiło, że była niesfornym i niezbyt pilnie uczącym się dzieckiem.

Gosiu u ciebie nadal wychowawczo ja się już żalić nie będę ale u nas dzisiaj ostro było wywiad z Tyszkiewicz też czytałam, bardzo mądry.

Widziałam laurkę, którą zrobiłaś dla Bogdzi. Śliczna moja siostra "bawi" się w podobne rzeczy