Dziewczyny, dzięki, naprawdę, za wsparcie... wymiękam

Karola, też jestem z tobą Jeśli nic nie możesz zrobić to nie możesz się też obwiniać. Wiele już zwierzaków mi umarło, ale tylko jednego małego chomika w dzieciństwie musiałam uśpić. Nie chciałabym już nigdy więcej podejmować takiej decyzji. Myślę że im dłużej będziesz zwlekać tym trudniej. Sama piszesz że już siada jak to kotka Obawiam się że dojdzie do siebie, zacznie tulać i mruczeć a jej środek nadal nie będzie działać. Ludzie mają różne chore zwierzaki i opieka nad nimi to coś naturalnego, ale czy ty masz na to czas? Nie gniewaj się, ale chyba nie masz. Nie jesteś osobą która utknie w domu bo chory kotek. Z całym sercem jestem z Tobą i kocham zwierzaki bardzo- kociaki zwłaszcza , ale ja siedzę w domu i robię za kokoszkę domową. Przy twojej aktywności sobie tego nie wyobrażam.
P.S. Nie odsuwaj córy od tej decyzji. Moja ostatnio widziała jak przepołowiłam mysz. Histeria oczywiście, ale było to tylko okropnym wstępem do bardzo ważnej rozmowy o życiu i śmierci, o człowieku i zwierzętach i najważniejsze o tym dlaczego czasem bardziej humanitarne jest szybkie zabicie niż wyłożenie ładnej, kolorowej trutki.

Dziękuję. Im dłużej to trwa tym gorzej ze mną psychicznie

I łatwiej nie będzie. Im dłużej to będzie trwało tym kotka będzie coraz zdrowsza "z wierzchu". Liczę na cud i to że się załatwi sama jeszcze dzisiaj. Trzymam kciuki.
Karola, odnośnie przesyłki: daj mi jeszcze ze dwa dni. Dopiero wczoraj wstałam pierwszy raz z łóżka i poszłam podlać trochę ogród. Jeszcze parę dni na antybiotyku będę ale już mi się chce do ogródka więc jest dobrze

Karola, wiem o kotce, ale poprę Monikę. Będzie Ci coraz ciężej. Ja usypiałam dwa zwierzaki chore na raka, choć nadziei była to naprawdę trudna decyzja i będzie bolało niestety Jestem z Toba.. trzymaj się.

Karola, martwię się z Tobą i czekam na samodzielne siku. Mam nadzieję, że jednak wydobrzeje i że nie będziesz musiała podejmować tej trudnej decyzji.
Taka decyzja jest bolesna (ryczeliśmy całą rodziną, kiedy odchodziła nasza kotka chora na raka wątroby), ale taki stres, jaki teraz przeżywasz, nie powinien trwać zbyt długo, bo się psychicznie wykańczasz.

Dzięki, Dziewczyny. Nie mogę na nią patrzeć, bo z wierzchu wygląda jak zawsze. Karmię ją (podstawiam miseczkę) i moczę ją łzami
wczoraj przy zastrzyku siebie walnęłam w paluchy, bo mi oczy łzami zaszły nie jest dobrze

urycałam się

Karolina .. nie chciałam tego wczesniej napisac i tak naprawde trudno powiedziec jak ja bym sie zachowała będąc na Twoim miejscu ale sadzę,że Monika ma rację ,to juz za długo trwa,a Ty masz dla kogo żyć ,buziaki