To tylko drobny wycinek z odmian, które do chwili obecnej miałam u siebie i je po prostu lubię.

Z pomarańczowych polecić mogę z czystym sercem Princess Irene, liliowatą Ballerinę, czy klasyczny Orange Emperor lub niski peoniowy Orange Princess.

Z kremo-żółcio-pomarańczy Dordogne i Creme Upstar. Czysto żółte jakoś do mnie nie przemawiają

Z fioletów Negrita i jej wersja Double oraz piękny różowy fiolet czy może magrnta Barcelona. Z intensywnych różów piękny jest jeszcze Purple Dream, bardzo wysoki. Z jasnych różów nie natrafiłam na nic ciekawego oprócz wcześniej pokazanych Flamingów i Salmona.

Z kremów ładna jest Verona i Mount Tacoma. Czystej, chłodnej bieli nie lubię. Sapporo jest pod tym względem pomieszany - biel z liźnięciem kremu.

Z ciemnych szaleję za Labradorem ale jest tak drogi i ciężki do dostania, że na razie pasuję. Fajny był też Black Hero ale wcale nie był aż tak ciemny jak na zdjęciach. Ciekawy był też tulipan Gorilla.

Z papuzich lubię White oraz Black Parrot, różowy Air i czerwono-bordowy Rococo (jako jedyny z nutką czerwieni)

Ostatnio z przerażeniem odkryłam wertując zeszyt z zapiskami sadzenia, że miałam już u siebie kilkadziesiąt różnych odmian. Kiedyś trzeba puknąć się w głowę i przystopować ale jak to zrobić, jak tyle ich kusi?

Kasya napisał(a)

No nie… ide sobie
Nie kupuje w tym roku tulipanów !

eee tam... Ty kupujesz sosny i drzewa - ja tulipany

Mirka napisał(a)

Iwonka napisz jeszcze których tulipanów nie wykopujesz i nie zanikają.
Piękne zestawienie zrobiłaś.
Zainteresował mnie tulipan Maria Kaczyńska muszę poszukać gdzie kupić.

Praktycznie wszystkie z tego topu testowałam zostawiając w ziemi i wszystkie w mniejszym lub większym stopniu powtórzyły. Najsłabiej zachowały się crowny - tu są to pojedyncze kwiaty. Tylko nie można liczyć na to, że będzie to taka sama intensywność. No i jest to na maks. 2 lata. Botaniczne są tu wyjątkiem podobno ale ja ich nie mam. W drugim roku masz od 40 do 60% tego co po posadzeniu. W kolejnym już często same liście lub pojedyncze sztuki. Metodą na uniknięcie tego jest dosadzanie co roku pewnej liczby nowych cebulek tej samej odmiany w to samo miejsce. To czy tulipan zostawiony w ziemi zakwitnie zależy od wielu czynników a nie tylko samej odmiany - wilgotności gleby (u mnie w glinie w mokre lato po prostu gniją), szkodników - krety i nornice je uwielbiają czy zasobności gleby i nasłonecznienia, ilości prac ziemnych i przesadzania innych roślin na danej rabacie. Czasami nagle po 4 latach odbija mi jakiś kolor na rabacie. Większą pewność kwitnienia masz jednak przy wykopaniu cebulek i ich selekcji. Tym sposobem miałam ok. 80% materiału wsadowego kwitnącego ponownie po posadzeniu i całe mnóstwo "narybku".

Zabawa w tulipany to coroczne praca jeżeli chce się ich mieć dużo. Nie można niestety liczyć, że raz wkopany będzie cieszył na lata. Rok, góra dwa bym liczyła.

Piękne tulipany

Może już wiecie o tym, ale napiszę, że cebulka tulipana kwitnie tylko raz. W kolejnym roku kwitnie cebulka pochodna, czyli jej córka, ale tylko wtedy, gdy ma odpowiednią wielkość. Dlatego tak ważne jest nawożenie cebulek.

Anda, a czym, jak i kiedy nawozić cebulki?

Judith napisał(a)

Anda, a czym, jak i kiedy nawozić cebulki?

Co hodowca to trochę inne porady, ale ogólnie sprawdza się nawożenie wiosenne - gdy widać ok. 10cm kiełki liściowe. Można nawozić organicznie (kompost, wiórki rogowe) ale tez mineralnie. Organiczne nawożenie nie zasala gleby. Nawozy NPK z małą ilością N - nie więcej niż 5% z dodatkiem żelaza, manganu. Ważne, by zostawić liście po kwitnieniu, by oddały wszystko z powrotem w stronę cebulek, w tym czasie rosną cebulki- córki.

Zdecydowanie jesteś królowa tulipanów.
Tyle odmian i piękne foty. Podziwiam

Hmmm... Część cebulek wykopywałam do przesuszenia przez kilka lat z rzędu. Ja ich nie wyciągam jak już zaschną całkowicie łodygi na rabacie tylko jak są jeszcze lekko zielone. Praktycznie tydzień-dwa po przekwitnięciu i ogłowieniu. To zapobiega rozdrobnieniu i zbyt intensywnym namnożeniu cebul przybyszowych kosztem matki. Po przeschnięciu oczyszczam. I część cebulek rzeczywiście widać, że ma przybyszowe różnej wielkości a część była pojedyńcza, sama cebula drobniejsza od oryginału, od nich bezposrednio odrywałam łodygę i te po wsadzeniu kwitły ponownie. Zresztą same zobaczcie. Mam jeszcze nieoczyszczone.



Faktem jest, że więcej miałam kwitnących tulipanów ponownie, gdy je regularnie wykopywałam.
Warto też pamiętać o takim zjawisku w cebulkach jak uciekanie wgłąb. Cebulka pozostawiona w ziemi potrafi po roku być kilka cm głębiej niż ją sadziłam. Widzę to przy dosadzaniu.
Parotty od razu po wyciągnięciu z ziemi prawie nie mają cebulki głównej z pędem (widać, że jest skurczona) i rzadko też są nowe, przybyszowe. Może stąd ich cena, że mają bardziej skomplikowany i dłuższy czas na osiągnięcie masy do kwitnienia. Nie wiem czy cebulę też rozmnaża się i vitro jak byliny.

Ja nawożę tulipany dwa razy - raz gdy sadzę cebulki na jesieni mieszam ziemię na dnie z odrobiną nawozu lub sadzę w kompost i drugi raz na wiosnę po wierzchu rabaty rozrzucam obornik granulowany i kompost.

LIDKA napisał(a)

Zdecydowanie jesteś królowa tulipanów.
Tyle odmian i piękne foty. Podziwiam

Lidka, miło mi choć jest na tym forum kilka osób z większym doświadczeniem i rozmachem w cebulowych niż ja. Lubię tulipany i lubię "eksperymenty". Testuję co u mnie lepiej się sprawdzi. I mniej wysiłku będzie wymagało z mojej strony

inka74 napisał(a)

.


.

Tu na tych fotkach widać, że z cebulki matki już prawie nic nie zostało. Te nędzne resztki dookoła tej większej cebulki to była cebulka matka.