Niemoc i zniechęcenie jakieś do prac ogrodowych mnie ogarnia. Tyle się tam naryję, a efektu jakoś tak nie widać. Wszędzie coś rozkopane, lawiruję obiektywem bo zakątków bajzelkowych nie brakuje. Nawet to co jest jakoś ogarnięte trzeba poprawiać. Rabata pod ruderą, która mi się w ubiegłym roku wydawała taaka wielka nagle mi jakoś skarlała w tym roku, wygląda jak wąski pas z roślinami, a nie rabata i trzeba ją koniecznie poszerzyć, porozsadzać busz który się tam zrobił. Jak pomyślę o sadzeniu tuj i wywożeniu xxx ilości taczek żółtego piachu to już mi gorzej i mi się nie chce. Nie wiem czy to wszystko będzie kiedyś jakoś wyglądało. Zdjęcia to nawet umiem robić. Małe kadry w obiektywie wyglądają fajnie, ale całość...
A nic to, mam dwa dni wolnego jadę zaraz coś podziałać.

Piękne są te rozlewiska, obszar jest naprawdę duży. Kilka lat temu zubdowano wał przeciwpowodziowy, który trochę szpeci no ale była to konieczność. Pewnego roku pół wsi było wiosną pod wodą, my jesteśmy na górce to ocaleliśmy. W wielu miejscach nie da się tam przejść, teren jest podmokły, ale jest klimatycznie.

Niemoc i zniechęcenie jakieś do prac ogrodowych mnie ogarnia. Tyle się tam naryję, a efektu jakoś tak nie widać. Wszędzie coś rozkopane, lawiruję obiektywem bo zakątków bajzelkowych nie brakuje. Nawet to co jest jakoś ogarnięte trzeba poprawiać. Rabata pod ruderą, która mi się w ubiegłym roku wydawała taaka wielka nagle mi jakoś skarlała w tym roku, wygląda jak wąski pas z roślinami, a nie rabata i trzeba ją koniecznie poszerzyć, porozsadzać busz który się tam zrobił. Jak pomyślę o sadzeniu tuj i wywożeniu xxx ilości taczek żółtego piachu to już mi gorzej i mi się nie chce. Nie wiem czy to wszystko będzie kiedyś jakoś wyglądało. Zdjęcia to nawet umiem robić. Małe kadry w obiektywie wyglądają fajnie, ale całość...
A nic to, mam dwa dni wolnego jadę zaraz coś podziałać.

Skąd ja to znam
Wczoraj miałam pierwszego gościa Ogrodowiskowego i dotarło do mnie, że nie mam nawet jednej rabaty skończonej.
Wszędzie jest coś....a tego tu nie będzie, bo muszę jeszcze.....
Wszystko rozgrzebane, czasu nie mam żeby to do kupy zebrać.
Żeby posadzić muszę coś wyciąć albo rozwalić albo wygrzebać 10 taczek gliny, z którą nie mam pojęcia co zrobić i przywieźć coś na czym to zielone urośnie.
Każda robota tworzy 5 kolejnych w kolejce. Już się tak zaplątałam, że nawet nie wiem od czego zacząć, żeby później znów nie przekopywać....bo ile można....
Tak więc Twoje dylematy, nie są tu obce....głowa do góry....i tak masz ładniej o niebo ode mnie

A do tego wychodzę z postanowieniem pracy nad konkretną rzeczą a ląduję w zupełnie czymś innym i tym sposobem często sama sobie generuję kolejne miejsca "do skończenia".
Ale wiesz co? Pomyśl, jakby było w Twoim ogrodzie smutno, gdybyś tak ktoregoś dnia wstała, wyszła na ogród, popatrzyła, a tam nie ma kompletnie nic do roboty....Noż koszmar jak ze snu!