Ależ mi dzisiaj z rana moje słodkie psiaczki ciśnienie podniosły, wychodzę patrzę a tam moja nowa żurawka rozkopana, kora na połowie trawnika. Myślałam że mnie cholera weźmie. Nie wiem kiedy tego dokonały bo w sumie wyszły razem ze mną na pole a ja tylko na chwilę zatrzymałam się na balkonie surfinie oskubać.
Musiała iść moja ulubiona sąsiadka z drugiego końca ulicy ze swoim psem, one w tedy amoku dostają i nie patrzą gdzie i jak biegną. A ja jakoś przegapiłam ich szczekanie.
Nie mam pojęcia po co ta wredna baba robi sobie spacery akurat w moją przecznicę, chyba tylko po to aby wkurzać psy i to nie tylko moje. Do końca mojej ulicy jest jeszcze 5 domów i w każdym pies, który tak samo ją kocha jak i moje. Zrozumiała bym jeszcze jak by tam dalej były jakieś łąki albo coś ale uliczka ślepa i kończy się ogrodzeniem jakiejś firmy.
A żeby śmieszniej było to główna ulica z jednej i drugiej strony ma tereny gdzie spokojnie można z psem na spacer iść ehhhh.

A wracając do mojej żurawki "trochę" zmaltretowanej to co odpadło do wody wstawiłam może się ukorzeni, resztę od nowa posadziłam i podlałam może przeżyje tą dewastację.

Może kobieta spaceruje i ogrody podziwia
Też by mi taki widok ciśnienie podniósł

Chyba pierwszy raz w tym sezonie będąc na wsi w ciepły słoneczny dzień oddawałam się słodkiemu lenistwu
Aż mi głupio było że tak sobie siedzę na słonku i nic nie robię ani jednej trawki nie wyrwałam, żadnego kwiatka nie przesadziłam

...to sie nazywa pracocholizm, kochana... albo jesli ktos woli w tym wypadku: 'ogrodomaniactwo'

Wiem po sobie bo tez tak mam. Szczegolnie jak mam wolna niedziele i grzech jest troche nie pogrzebac w ziemi. Wyrzuty sumienia straszne.