Chciałam z nich rzeczkę na obwódkę, ale nic z tego, jak co drugi powypadał...

Bo zawciągi takie po prostu chyba są, ciągle trzeba je odnawiać. Niestety eksmitowałam na kompost.

Tu nawet nie byłoby co odnawiać

Przez to wszystko, znaczy tę nogę i w ogóle, mam takie zniechęcenie do ogrodu, że bym chyba wszystko wywaliła... spychacz i potem może coś nowego od zera. Teraz mi się nic nie chce.

tulucy napisał(a)

Tu nawet nie byłoby co odnawiać

Przez to wszystko, znaczy tę nogę i w ogóle, mam takie zniechęcenie do ogrodu, że bym chyba wszystko wywaliła... spychacz i potem może coś nowego od zera. Teraz mi się nic nie chce.

Daj sobie dziewczyno na wstrzymanie, nie ma co forsować.

Łucja, mam podobnie! Czekałam na ten sezon, plany snułam, oj czego to ja nie zrobię. A jak się zaczyna to mnie ten ogrom planów przerasta i zniechęcenie jakieś mnie oplątuje. Trzeba zwolnić rytm myślowy. Będzie co ma być. Grunt żebyś nogę ocaliła.

W marcu tak zawsze jest. Opadł optymizm związany z nowym rokiem i świętami, luty krótki to jakoś minął z rozpędu. Dopiero teraz objawiają się skutki braku słońca, świeżych witamin i ruchu. Oby do kwietnia- radość i optymizm wróci.

Na razie jestem przerażona ilością prac do zrobienia (dom+ogród), co wprawia mnie - poza tą cholerną nogą - w dodatkowy paraliż

Wit. D łykam i to podwójną dawkę i guzik.... nie pomaga

Witamina do piguła a tu chodzi o psychologiczne oddziaływanie słoneczka na Twój stan ducha.

Psychicznie to teraz mnie słońce dołuje, że nie mogę wyjść... już bym chyba deszcz wolała. Nie byłoby żal.

Moja zawciągi na razie też teraz wyglądają tak se.. zobaczymy jak będzie później..

A propo lilii - u mnie chyba wreszcie (w 2 roku) wyszła lilia martagon! Jeśli to ona i zakwitnie, to będę mega zadowolona