deszczowymaj napisał(a)

Dziękuję

Jeżówki są bardzo wdzięcznymi kwiatami Myślę ,że także będziesz nimi zauroczona i kolekcja pomalutku będzie się powiększać

Jeśli w nic się nie zmieni, to w tym roku będę szczęśliwa posiadaczką trzech odmian

Natrafiłam dzisiaj na kilka zdjęć ze "starego ogrodu"

Zakupy zacne.
U mnie te pierwiosnki z doniczek nie chciały się zadomowić w ogrodzie. W kolejnym roku już się nie pokazały.

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Zakupy zacne.
U mnie te pierwiosnki z doniczek nie chciały się zadomowić w ogrodzie. W kolejnym roku już się nie pokazały.

Postaram się użyć dobrych argumentów, może je przekonam

Za oknem lekki powrót zimy. Jest więc okazja, aby zasiąść z ciepła herbatką i powspominać. Zapraszam do kolejnego odcinka o powstawaniu ogrodu …

Wielkimi krokami zbliżał się czas mojego urlopu, czyli czas zakładania największej części ogrodu. Rośliny były skompletowane, a ja odliczałam dni w kalendarzu…. Kilka dni przed godziną zero odebrałam telefon. Okazało się, że Pan, który umówił się ze mną na pomoc przy realizacji wyjechał za granicę i nie wróci. Ogarnęła mnie chwila zwątpienia. Jak przez 2,5 tygodnia jedną parą rąk wykopać do końca rośliny, zdjąć starą darń, wyrównać i wyznaczyć rabaty, położyć obrzeża, położyć placyk i zrobić nawodnienie?

Zaczęłam gorączkowo szukać kogoś, kto chociaż w najcięższych pracach mógłby mnie wspomóc. Było to jednak bardzo trudne. Znaleźć kogoś na ostatnią chwilę graniczyło z cudem. W końcu domówiłam się z dwoma młodymi panami, którzy wydawali się pełni zapału do pracy. Trudno było określić ich kompetencje, bo twierdzili, że dopiero ruszają w takim zakresie prac. Doszłam jednak do wniosku, że wiele nie ryzykuję. Machać łopatą to chyba każdy potrafi. I tu się trochę przeliczyłam.
Dni upływały nieubłaganie, a ja po 10 dniach prac i zrobionym bilansie z poszarpanymi nerwami rozstałam się z panami. Murawa zdjęta była tylko częściowo i niedokładnie. Trawa dużymi połaciami rosła w najlepsze.

Aby nadgonić trochę prace zaprzyjaźniłam się z glebogryzarką, która w jakiś tajemniczy sposób wcześniej za każdym razem w rękach panów odmawiała posłuszeństwa. Po przekopaniu każdego fragmentu ziemi „przesiewałam” ją w rękach wybierając najmniejsze korzonki i bezlitośnie tłukąc larwy chrząszczy. Zdawałam sobie jednak sprawę, ze samej przez te kilka pozostałych do końca urlopu dni nie dokończę prac.
Stał się mały, a dla mnie duży cud. Okazało się, że eMuś ma wolny weekend i będzie w domu. Wraz ze starszą córcią pomógł mi wyznaczyć rabaty i założył obrzeża rabat.

Potrzebowałam jeszcze kogoś, kto ułożyłby mi placyk, rozłożył trawę i chociaż w części automatyki założył nawodnienie. Z pomocą przyszli mi przyjaciele. Pocztą pantoflową udało się umówić, a raczej namówić ekipę, która w niespełna 2 dni uporała się z tymi pracami. W międzyczasie okazało się, że brak jest możliwości wykonania przyłącza wodnego wg założeń projektu. Jedyne przyłącze do nawodnienia to wyprowadzony na zewnątrz kran z budynku.