Łóżko zagłówek.

Miło spać w takim naturalnym drewnianym łóżeczku!

Pszczelarnia napisał(a)

Łóżko zagłówek.

Czyli fragment miejsca gdzie Ewa jabłko gryzie

Ewciu, jak nas tak pozachęcasz, to się nie zmieścimy u Ciebie. Ja na pewno będę.

Gabiku , zanotowałam, pamiętam. Ależ się zmieścicie. Tylko ja już na serio myślę, jak Was ugościć - ściągnę posiłki. O ogrodzie nie piszę (jak widać), bo przechodzę walkę postu z karnawałem, czyli zmagania formy i treści. Ja go po prostu wyplewię na Wasz przyjazd. Może nawet uda mi się każde drzewko wyplewić . Zawsze mam problem z tym słowem, bo powinno być wypielę????. Ale potraktujmy to jako gwarę lokalną. Inaczej mówi mój Ojciec, inaczej Mama a nie wiem jak piszą.

jestem na 52 stronie pięknie, cudnie, i od dwóch tygodni nie mogę sie zebrać, brak czsu, było 92 strony już ponad 110 ale dogonię, piękna i trochę dzika okolica u Ciebie ten dom po lekarzu jeszcze jest. pozdrawiam.

Bogusławie, mistrzu form zielonych i strzyżonych! Witaj. O ogrodzie jest niewiele w chwili obecnej. Możesz przeskoczyć kilka stron spokojnie.
Dla Ciebie też coś wyszperałam z okazji pięknej aury za oknem:

Ewa, super kamionka Ci się trafiła, strasznie lubię rzeczy z Bolesławca, mam ich trochę, w tym dwie już tylko, stare po babci. Już ja bym wiedziała na co przeznaczyć taką jak Twoja - na świeżą oliwę z Sycylii, której dostawy zapewnia nam w grudniu pewien Giovani. Oj, chyba sobie zaraz pójdę polać kromeczkę .
A na tym talerzyku pięknie by się dzisiaj prezentowały trzy nieduże pączusie, koniecznie z konfiturą z wiśni, obsypane mgiełką cukru pudru. No i jak?

Gabrysia, przyślij Giovanniego do mnie, proszę . Ma po drodze do kraju. Mnie już ojcowe opowieści fascynują, jak tłoczyło się oliwę na Podlasiu przed albo w Adwencie i Wielkim Poście. W tym naczyniu właśnie była oliwa ale dawno, dawno temu.
Miałam już nie zaglądać i nie opowiadać. Ale opowiem.

Jest u nas taka spiżarnia, co ją przedwojenna gospodyni zostawić musiała a powojenna gospodyni nic nie naruszyła. I tam jest wszystko jak za dawnych czasów. Wielkie wolfy do robienia kiełbas (bo to był duży chłopski Bauernhof), a na stodole do dziś wisi przedwojenna zbieraczka do jagód. Naczynia są niebywale ciężkie (kotły, gary, formy); Miałam przyjemność pomagać w gotowaniu/pieczeniu/przygotowywaniu uroczystości komunijnej i pracowałam na tym sprzęcie. To było przeżycie. A formy do baranów wielkanocnych żeliwne to bajka.
Mniam.

Talerzyk za mały na te ilości.

Ciężkie formy na kwiatki przeznaczyć?