Mąż podczas pierwszego naszego spotkania z domem i ogrodem prawie się wycofywał, bo strumień za blisko, bo ktoś mieszka. Ja z miejscowym tubylcem (na zdjęciu) oglądałam dom z zewnątrz. Pamiętam kwitnące śnieżyce albo przebiśniegi, 2 rododendrony, wielkiego bukszpana i jakieś pnącze. Na drzewach kapliczki. Stodoła wciągnięta do strumienia prawie. Na oknach zawieszki ze szkła artystycznego i firanki z pajęczyn. Napis na tekturze "dom podłonczony do prądu" ale - miałam wrażenie, że nie było w ogóle przyłącza elektrycznego! Wiatr obijał się o potłuczone szyby okienne. Drewniane rynny odprowadzały wodę z eternitowego dachu.