Asiu, moje szczurki, te trzy czarno-szaro-brązowe, są zdrowe. One nie mają roku.
Teraz to mi chorują Maine coony 11-letnie.

Przykro mi że twoje takie chorowite. Fakt, leczenie może przyprawić portfel o spazmy. Ale jakoś nie wyobrażam sobie domu bez zwierząt. Mam jeszcze psa, przygarniętego jako szczeniak. Też ma kilkanaście lat, głuchy już bardzo ale i tak daje mnóstwo miłości. Z kotami "za pan brat".

Śliczne te Twoje szczurki, Mazowieckie Leśne to dobra nazwa, mają takie trochę egzotyczne wzory. Moi znajomi nazywają nasze białaski - Koty Podkarpackie Białe.
Zdrówka dla wszystkich naszych zwierzaków.
Rodki mają piękny kolor.

Jola masz cudownie na rabatach. Wpadam w coraz wieksze kompleksy nad moim chaosem.

Choroby naszych siersciuchow nigdy nie sa mile. Oby nic powaznego.

Mnie sie ostatnio nie chce nic. Powinnam zebrac sie i isc do ogrodu ale jest tak przyjemnie na lezaku

Wczoraj bylam w filharmonii na koncercie Waglewski unplugged. Nie jest to muzyka, ktorej slucham ale koncert byl fantastyczny. Profesjonalizm i obycie sceniczne rewelacyjne. Prawdziwi artysci, bylam pod wrazeniem. Polecam jesli mielibyscie okazje.

O tak, to jest właśnie wspaniałe w lesie, że tam gdzie nic się jeszcze nie działa też jest pięknie Ale podkręcone naturalne piękno tak jak u Ciebie - to już jest mistrzostwo i marzenie, że może kiedyś choć trochę i gdzieniegdzie uda się osiągnąć podobny efekt.

Rety, zaskoczyły mnie wymiary Twoich rabat, próbuję w myśli skalkulować, ile trzeba kupić roślin, żeby je wypełnić. No tak, wiele lat pracy przede mną, nie da się ukryć

Kocurki cudowne, aż zaczynam znowu tęsknić za tym wyjątkowym kocim jestestwem... Póki co z nami tylko pies przybłęda.

Jola, współczuję bardzo.
Dobre jest to, że możesz je pojmać i do weta zabrać.
Ja od wczoraj usiłuję Sfochowaną zwabić do transportera. Ładnie całą zimę ćwiczyłyśmy na smakołyka. Nawet w transporterze spała w domu. A teraz kiedy trzeba - lipa. Nie wejdzie. A od dwóch dni ma jakiś problem, ledwie łazi. Wet umówiony, tylko kot niechętny do wizyty. Coś ma przy tyłku. Wyje i ucieka jak się ją tam głaszcze czy dotyka. Nie wiem czy ją coś użarło czy źle z drzewa zeskoczyła. Lipa na maksa. Małżonek dwie noce już przy niej czuwał - królewna dostała poduszki i śpi teraz w domu. Szkoda gadać, bo nie mam pomysłu jak ją do tego weta dowieźć

A w temacie ogrodu - to słów brak Z jednej strony bardzo bym go chciałam zobaczyć na żywo, a z drugiej - bojaźń wielka

Cieszę się, że jest tak pieknie
Będzie co oglądać.
Nawet nie cytuję zdjęć, bo trzeba by wszystkie.
Wiem, że mainecoony już leciwe, ale strasznie byłoby mi ich żal, bo to przez nie sama mam takiego kota. Mimo, że nie zaprzyjaźniliśmy się aż tak bardzo.
I jestem ciekawa Leśnych Mazowieckich.

Jola, masz zywokosty u siebie ?
Nie kojarze a cudnie do lasu pasuja