Nie lubie samolotów, a jak jeszcze przeczytam Twoją historię, to pewnie już w ogóle nie wsiądę
Irenko, mimo wszystko czekam .........

irena_milek napisał(a)



O tych poziomkach to coś moja córka mówiła ale ona je sadzi do doniczek. Dlaczego? -nie wiem.

Też będę uprawiać w donicy, ze względu na psiaki. Podobny sposób widziałam w programie ,,Maja w ogrodzie"
nadwyżkę chyba wam wyślę, znając mój rozkład dnia, nie wyrobię z nimi są duże i smaczne i Bożenka/Epodlas to potwierdza

To ja też poprosze

Krysiu, pewnie i dla ciebie starczy

Nie wiem jak zacząć... może tak, że ciągle mi się jakieś dziwaczne historie przytrafiają choćby taka, że
poszłam wyrzucić śmieci do kontenera ( mieszkałam jeszcze wtedy w bloku), który służył ogromnej rzeszy mieszkańców i razem ze śmieciami wrzuciłam klucz od samochodu. I co, musiałam wejść do środka, a odszykowana byłam gdzieś na wyjście i kopać, kopać kopać. Plusem tej historii było to, że w tej całej śmierdzącej brei odnalazłam klucz. Jak wylazłam z tego kontenera, to wszyscy wiali ode mnie na kilometr. Nawet się nie dziwię, jak potem obejrzałam się w domu, bo czuć, to czułam wcześniej
to wstęp...za chwilę ciąg dalszy

moja ciocia wyrzuciła podobnie jak Ty i oczywiście szukała jak Ty. Tylko że to były klucze od mieszkania sąsiadów, którym się opiekowała na czas ich wyjazdu

Te, może założymy fanklub zakręconych.... mi też zawsze coś się głupiego przytrafi......
No tak, "normalni" w znaczeniu stateczni ludzie nie szukają sobie guza to i się im nic nie przytrafia... ale za to nie mają o czym opowiadać. Wal tę historię, bo nigdy za robotę się nie wezmę.....

i do samolotów też jakoś nie mam szczęścia; pierwszy lot do Monachium, był okupiony długim staniem po bilet. Czasy realnego socjalizmu. Cieszyłam się, że lecę do M., bo tam pracował, a nie widzieliśmy się 2 lata. I co, ląduję, wszystko fajnie i nagle cap, zatrzymują mnie. Okazuje się, że moja wiza zacznie być ważna za 2 godz/ niestety nie dało to się pogodzić z lotem/ a dzień wcześniej był na lotnisku zamach bombowy. To był mój pierwszy kontakt z zachodnim krajem.Żeby nie przynudzać, wsadzili mnie w zakratowane auto typu nysa, do samolotu i do Polski. Ale ja ryczałam... Ale nie poddałam się! Do ambasady niemieckiej w Warszawie, oni że wiza ważna, więc ja z powrotem taxi do Wrocławia, tam kombinowanie paliwa i szukanie aby ktoś dowiózł mnie na granicę, tam znowu szukanie kolejnego transportu! Po 4 dniach od momentu wyjazdu na lotnisko do Warszawy, dotarłam. Padłam ze zmęczenia jak kawka, spałam 24 godziny, bo te 4 dni na obrotach bez snu.

Irenko,nie mów o banku szwajcarskim, bo ja jak na razie na kredycie we frankach szwajcarskich wychodzę jak na mydle.

Ooooo z samolotami to ja też mam wspomnienia..ale to może kiedy indziej i na swoim wątku....... nie dosć ,ze jaja z samolotem to .....porwałam samochód na srodku skrzyżowania w Warszawie........

i przedostatni lot, a latam sporo. Leciałam z M. na koncert Stinga i The Police. Siedzę już, chłopak wyciąga bagaż podręczny, wtedy jeszcze 15 kg można było i ... spuszcza mi na głowę. Ból, ale dziwny, taki zimny. Pomyślałam przejdzie, nie będę zgłaszać obsłudze pokładowej. Ruszamy, start w górę a ja mało nie pogryzę się, wyję z bólu, dosłownie na głos. a raczej twarda jestem. Lądowanie, jeszcze gorzej. No myślę, w pierwszej chwili, latka dają znać i to ciśnienie! Na koncercie ledwo wydoliłam, powrót podnoszenie i lądowanie, jedno wycie. We Wrocławiu od razu lekarz. I co ! Rozerwana błona, uszkodzony bardzo poważnie błędnik, utrata słuchu na stałe 50%, z ucha krew się leje. Czas i koszty, nawet nie wspominam. Nawet mnie twardzielkę ruszyło. Ostatni lot, najpierw opóźnienie, kilka godzin, a potem w powietrzu taka awaria się zdarza, że stewardesy blade i łzy po policzkach. Nie wiem czy jeszcze znowu polecę, na razie mam dość.

ale wam poprzynudzałam; śmierć kliniczna kiedyś tam.. do opowiedzenia

ale cokolwiek się nie dzieje, jakiś parasol ochronny mam i kończę tym optymistycznym akcentem