Ale niestety ona jest i to w stężeniu toksycznym niestety. Ale na szczęście dla Warszawiaków, widzi się to dopiero, gdy ma się inną perspektywę, co potwierdza też Ewa.

Potwierdzam, z duża przykrością niestety. Chociaż może nie aż w stężeniu toksycznym, ale to takie przykre jest.

Gabi napisała, że "nawet facet od wypadku" nie nakrzyczał - ale to nie chodzi o takie sytuacje, kiedy ktoś mógłby mieć jakiś powód do bycia niemiłym, nerwy mu puszczą itd. To właśnie chodzi o takie sytuacje kiedy nie ma najmniejszego powodu, a jednak ludzie są dla siebie nieżyczliwi. Albo czesto nawet powinni być uprzejmi bo to część ich pracy.
Ja kiedyś tego nie dostrzegałam i wydawało mi się, ze niemiłe sytuacje po prostu się zdarzają (mnie osobiście one się zresztą rzadko zdarzają, raczej widzę jak zdarzają się komuś) i jest po prostu normalnie. A teraz widzę, ze nie bardzo.
To chodzi też o takie drobne rzeczy, jak to że lekarz wita się z pacjentem podając mu rękę, albo że panie w sklepach nie zaglądają między regały podejrzliwie, żeby sprawdzić co też klient tam robi i czy czegoś nie wyniósł, bo każdy klient to potencjalny złodziej.
Ja raczej mam szczęście do ludzi. Znam w Warszawie całe masy przemiłych ludzi. Spotykam takich przypadkowo załatwiając różne rzeczy. Pani Ola z Urzędy Dzielnicy, która nam wydała warunki zabudowy, a jakby chciała to mogła ciągnąc jeszcze tę sprawę i ciągnąć, albo super fajny i profesjonalny doradca finansowy z firmy na N, który uruchamiał stare znajomości w sądzie, żeby znaleźli moje pełnomocnictwo, albo agent nieruchomości który prowadził transakcję kupna naszej działki i który załatwił nam warunki przyłączenia mediów, bo wiedział że ja w poniedziałek lecę do Niemiec i już nie zdążę, i całkiem nic za to nie chciał. Już mu zapłaciłam, pożegnaliśmy się i nic więcej nie musiał robić. Tak po prostu, powiedział "to ja pani to załatwię, mam w biurze takiego chłopaka to on poleci złożyć wnioski". Życzliwych, fajnych, zaangażowanych. Nieczęsto zdarza się mi się coś przykrego.
Ale przykrych sytuacji widzę masę. Administratorowi naszego osiedla porysowano samachód, bo pewnie kogoś pouczył, żeby nie parkował tam, gdzie nie wolno, bo śmieciarki nie mogą przejechać. Mnóstwo niepotrzebnych sytuacji. Szkoda.

No i nie wiadomo jak na to reagować, a jednocześnie grzeczny spokojny człowiek czuje się jak frajer i frustracja rośnie.
Lepiej o tym nie myśleć, chyba...

Ale ja też spotykam się z wieloma sympatycznymi osobami np. pani w piekarni pamięta, ze lubię chleb z bardzo przypieczoną skórką i zawsze mi taki wybiera sama z siebie : ) Zawsze bardzo mnie wzrusza jeśli ktoś postara się jakoś bezinteresownie dla mnie : )

I uśmiechać się trzeba. Zaczynać tę życzliwość od siebie, nie oczekiwać od innych. I się nie zrażać.

Coś jak ESD u Małgorzaty Musierowicz